0929DRUK00001714

2 ROZDZIAŁ II TBT. 1. TRYGONOMETRIA SFERYCZNA

łeuni. Wspólna ol wszystkich tych kói przecina powierzchnię kuli w dwtóch punktach, które nazywają kię biegunami wielkiego kola, koło to zaś. jest w stosunku do tyeli biegunów koi łem glównem.

Płaszczyzny, przechodzące przez daną oś, określają na powierzchni kuli wielkie kola, przechodzące przez należące do tej osi bieguny; kola te mają Część dal zawaitą miedzy biegunami, za wspólną średnicę. Wynika stąd, że odległość dwóch biegunów kuli wynosi 180°, a odległość biegunów od należącego do nich koki giówmago wynosi 90ⁿ.

Oczywiście każda średnica kuli może b\ ć uważana za oś, a każdy punkt na powierzchni kuli może być uważany za biegam, wrcśz'6i9 każde wielkie koło na powierzehni kuli może być uważane za kolo, głównie; głły dany jest jeden z trzech wymienionych elementów, określony -są również dwa, pozostałe.

Dwa przecinające sijg wielkie kola, np. ADB i AEB na rye. 2i tworzą w punktach przecięcia się A i 15 kąty, których wierzchołkami są wspomniane punkty przecięcia się, a ramionami — luki wielkich kół. Kąty takie,, np. a, I), e, d lub. a', b', o', d', nazywają się kątami sferyesnenu

Jeżeli płaszczyzny wielkich kół ADB i AEB tw^rorzą ze sobą kąt ECD = i, to ten kąt i ,(ŁŁ także miarą kątów sferycznych, ulworzonyę-h przez to płaszczyzny w punktach pize-