0929DRUK00001713

ROZDZIAŁ I.

WZORY MATEMATYCZNE ASTRONOMJI SFERYCZNEJ.

A. Trygonometrja sferyczna.

1. Podstawowe twierdzenia i określenia. Płaszczyzna, prze-chodziioa przez środek kuli, określa na jej powierzchni wielkie kolo. Kaźcie wielkie kolo dzieli powierzchnię kuli na dwie równe części. Płaszczyzna, przechodząca przez środek Kuli i dwa punkty na powierzchni kuli, określa na powierzchni kuli wielkie kolo, przechodzące przez te dwa punkty. Dwa punkty ha powierzchni kuli określają ila niej tylko je-dno wielkie kolo, ponieważ tylko jedną płaszczyznę można poprowadzić przez te dwa punkty i środek kuli. Luk wielkiego kola, zawarty między dwoma punktami na powierzchni kuli, albo też odpowiadający mu kąt środkowy, jest miarą wzajemnej odległości tych punktów.

Jeżeli ^ ACjB = a (jtyę, 1), to miarą odległości punktów A i B jest luk AMB = a, albo też luk ANB = 360° — a, zależnie od tego, w którym z dwóch możliwych kierunków odległość tę w danem zagadnieniu liczymy. Prosta, poprowadzona przez środek jakiegoś koła prostopadle cło jem) płaszczyzny, nazywa sie osią tego kola. Kola, które mają oś wspólną, nazywają się kolami róimoległetm. Prowadząc prostą przez środek kuli i szereg płaszczyzn do tej prostej prostopadłych, określimy przez nie szereg kół róu noleglych na powierzchni kuli. Z tyęh kół tylko jedno, określone przez płaszczyznę, która przechodzi przez środek kuli,kjest kołem wielkiem, wszystkie inne są kołami ma-

Astronomja sferyczna.    1