0929DRUK000017
99

187

RUCH SŁOŃCA

p lat, winna być określona tak, ażeby o ile możności jak najdokładniej spełniony był warunek

365 ni -f- 366 n = 365.2422... p,

gdzie przez m, n i p rozumieć należy liczby całkowite takie, że m-\-n—p.

W taki sposób w okresie, obejmującym p lat zwrotnikowych, a równocześnie kalendarzowych, uzyskuje się wyrównanie pomiędzy rachubą chronologiczno-kalendarzową a ruchem słońca, służącym za podstawę rachuby lat. Określony w sposób powyższy okres p -letni nazywa się okresem wyrównania; lata kalendarzowe tego okresu, mające po dni 365, nazywają się kitami zwyczajnemi, lata zaś, mające po dni 366, nazywają się przestępnemi.

Takich okresów wyrównania można sobie wyobrazić bardzo wiele, i różne takie okresy miały i mają zastosowanie w rachubie chronologicznej różnych narodów. Weźmy pod uwagę tylko dwa takie okresy, które są podstawą kalendarzy juliańskiego i gregoriańskiego.

W kalendarzu juljańskim jest p = 4, ni = 3, n = 1; przeciętna długość roku juljańskiego wynosi zatem

3.365 -f 366 4

1461

4

365.25

dni.

Rok juljański jest wiąc średnio o 365^.25 — 365^422... = CK0078... dłuższy od roku zwrotnikowego, wskute.k czego data juljańska względem roku zwrotnikowego przesuwa się wstecz o 1 dzień

1

0.0078...

128 lat.

w okresie, wynoszącym

Lepsze wyrównanie' osiąga kalendarz gregorjański, który też był obmyślany, jako udoskonalenia kalendarza juljańskiego. W kalendarzu gregoriańskim przyjęto j» = 400, m = 303, n = 97, przeciętna wiec długość roku gregoriańskiego wynosi

303.365 -f 97 . 366

146097

400

365.2425

dni.

400