0929DRUK00001709

197

RUCH SŁOŃCA

samo dotyczy szerokości większych niż 90° — s (gdzie więc jest cos <p < sin s), ale tylko w odmesioniu do tego okresu czasu, gdy cos «© < 1, t. j. gdy słońce faktycznie wschodzi i zachodzi.

Dla <f> <C | 90 — s | obszar zmian azymutów punktów wschodu i zachodu słońca znajdujemy w sposób podobny, jak wyżej obszar zmian kątów godzinnych tych punktów. Jest mianowicie:

sili s

cos a"rs, — cos a'a = — 2---,

jaosę

Sili

sm

a

■ a,

sin s _ cos?’

,    . ci @ -(- a 0

■ a 0, sm —^—- = 1,

a że cos a"_@ -f- cos a'@=0, więc n"© = 180° -

oraz

sin

a @ — a 0 2

sm s

cos 9'

(ag)

45. Wpływ zmian spółrzędnych równikowych w ciągu doby na przebieg zjawisk ruchu dziennego. Przykłady. W ustępach 43 i 44 chodziło tylko o przedstawienie tych zmian charakterystycznych, którym zjawiska ruchu dziennego słońca podlegają w okresie rocznym. Uczyniliśmy to, przyjmując, że spółrzędne słońca w ciągu doby mają wartość stałą. W istocie tak nie jest, i gdy chodzi o podanie dokładnego przebiegu zjawisk, należy uwzględnić także zmiany spółrzędnych w ciągu doby, które zachodzą w sposób ciągły. Gdy więc naprzyklad chodziłoby

0    wyznaczenie kąta godzinnego słońca w chwili jego wschodu z całą dokładnością, należałoby za podstawę obliczenia wziąć tę wartość spółrzędnych równikowych słońca, którą one posiadają właśnie w chwili wschodu. Ponieważ jednakże chwila wschodu słońca określa się właśnie dopiero na podstawie znanego kąta godzinnego w chwili wschodu, więc rachunek może być wykonany tylko przez szereg kolejnych przybliżeń.

Uwagi powyższe w równej mierze odnoszą się do księżyca

1    planet. Ponieważ spółrzędne księżyca zmieniają się znacznie