172 tif

172

Na stropodachach o szerokościach większych niż 12,0 m należy wykonać dylatacje obwodowe płyt wzdłuż wszystkich ścian zewnętrznych, a pozostałą część dachu zdylatować zgodnie z rys. 2.10b. Zamiast aylatacji obwodowych płyt wzdłuż ścian podłużnych można wykonać dylatację w kalenicy dachu (rys. 2.10c).

Sposób rozwiązania dylatacji pomiędzy płytami dachowymi w stropodachu dwudzielnym przy odległościach nie większych od 12 m został pokazany na rys. 2.64. W miejscu dylatacji pod płytami żelbetowymi należy umieścić podkładki ślizgowe wykonane z pasków papy sklejonych podwójnie. Z wierzchu szczelinę należy przykryć paskiem papy asfaltowej, szerokości 50—60 cm, przyklejonym na brzegach, natomiast środkowa część, nie większa niż 30 cm, powinna pozostać nie przyklejona. Po takim zabezpieczeniu szczelin dylatacyjnych wykonuje się pokrycie papowe na całym stropodachu.

Jeżeli dylatacje między płytami dachowymi pokrywają się z dylatacjami budynku lub odległości między nimi są większe od 12,0 m, co ma miejsce w przypadku konstrukcji szkieletowej, należy je wykonać w sposób pokazany na rys. 2.63. Na rys. 2.65 przedstawiono sposób odfiylato wania stropodachu dwudzielnego od ściany zewnętrznej. Na rys. 2.44 i 2.45 znajdują się szczegóły połączeń pokrycia stropodachu przy ścianie zewnętrznej (kolankowej).

Rys. 2.64. Przykład dylatacji pośredniej zdylatowania płyt dachowych w stropodachu dwudzielnym:

1 — podkładka ślizgowa, 2 — dylatacja wypełniona materiałem ściśliwym, 3 — pas papy na osnowie technicznej przyklejonej jednym brzegiem, 4 — pokrycie papowe, 5 — murek ażurowy z gazobetonu