361
takie barwy widma, które z sobą połączone dają barwę białą. Każda 'barwa ma zawsze swoją barwę dopełniającą, albowiem nie będąc białą, zbywa jćj na pewnych kolorach widma, koniecznych do utworzenia barwy białćj; mieszanina tych barw brakujących będzie dla niśj barwą dopełniającą. Podzieliwszy wierno na dwie części,. z których jedna obejmuje barwy, sięgające do zielonej, druga zaś resztę do końca, odpowiednie sobie barwy w obu tych częściach są nawzajem dopełniającemi się do białej, - zatćm zielona dopełnia się czerwoną, niebieska pomarańczową, a fioletowa żółtą. Istota barw uzupełniających oka--Zuje się bardzo pięknie w doświadczeniu, na rysunku {Fig- 202)
uzmysłowionym, gdzie najprzód wszystkie promie-. nie barwne widma zbierają się za pomocą soczewki /, dającój w punkcie / biały obraz, a następnie ustawia za nią pryzmę p z bardzo małym kątem łamiącym (8° —10°), przez co część promieni zbieżnych w f zostaje Fig. 202. na bok odchylo
na i w osobnym
Punkcie n połączona. W takim zaś razie nietylko obraz n, ale także f okazuje się zabarwiony, a barwa jednego jest dopełniającą barwę drugiego. Jeżeli tym sposobem pryzma p wy-^ziela z całego widma tylko promienie barwy czerwonej i pomarańczowej, widać w n obraz barwy czerwonćj, w f zaś barwy sielonćj. Posuwając ten płaski graniastosłup dalćj ku środkowi widma, póki krawędź łamiąoa nie stanie prawie w samym ^r°dku barwy zielonej, zmienia się powoli barwa obu tych cbrazów, n staje się żółtym, f niebieskim. Z prób tych, któ-
1'izyka T. II 4 6