FizykaII84301

837

Na górnym końcu każdej jest wtopiony drucik platynowy, trzymający nad nią małą miseczkę z rtęcią, a na dolnyni końcu wewnątrz niej wązki prążek z blachy platynowej, sięgający prawie aż do końca rurki i powleczony czarnym proszkiem platynowym. Rurki napełnia się cieczą zakwaszoną przez obrócenie każdej flaszki dnem do góry, przytrzymując zatyczkę B, aby nie wypadła, a potem wpuszcza przez otwór w szyjce B za pomocą stosownego przewodu do jednej z nich tlen, do drugiej wodor. Tym sposobem staje się każda flaszka galwanicznym kubkiem, w którym miseczka z rtęcią, nad tlenem umieszczona, przedstawia anodę, druga zaś katodę jego. Nawet we woltametrze, znajdującym się w obwodzie stosu, powstaje tak samo siła elektróbodźcza na platynowych jego płytkach, która działa w kierunku przeciwnym sile elektrobodźczej stosu i usiłuje wywołać strumień w przeciwnym kierunku; zatem osłabia natężenie strumienia tego. Poggendorff przekonał się, że stos Rittera, nazwahy stosem drugorzędnym, albo też kolumną ładunkową, można za pomocą jednego kubka Grovego lub JBunzena tak mocno naładować, iż strumień tego drugorzędnego stosu nierównie większy opór pokonać jest wstanie, niż kubek do naładowania takiego stosu użyty. Jest to nowy przykład zaspiżania żywej siły ruchu i następnego spotrze-bowywania onej w zmienionej nieco formie (ob. T. I § 114). Strumień wyładowującej się kolumny drugorzędnej jest naturalnie tylko przemijający. Ażeby on znaczną ilość wody mógł rozłożyć, potrzeba kolumnę po każdym jep wyładowaniu czem prędzej znowu z biegunami pierwotnego stosu połączyć, aby ciągle mogła być na nowo czynną. Do tego sporządził Poggendorff tak zwaną chybnotkę, która to ładowani! i wyładowywanie takiej kolumny bardzo prędko załatwia.

Bliższe opisanie tego dowcipnie obmyślanego przyrządu w tomie dodatkowym ¹). Buff porównywał moc pierwotnego strumienia z wielkością polaryzacyi i otrzymał następujące wyrażenia liczbowe:

dla mocy strumienia: 47-3, 19-7, ll^-5,    8-0,    4-4

wielkość polaryzacyi: 1256, 1165, 1132, 1118, 1069. Zjawiska galwanicznej polaryzacyi objaśniają teoryą statecznych stosów czyli stosów o stałej mocy, jak np. stosu Daniella, Gro-

1

Ob. także Wiedemami, Galranismus.