FizykaII85701

KSIĘGA SIÓDMA.

O CIEPL E.

ROZplAli 1.

Zjawiska ciepła promienistego.

§ 130. Promieniowanie i ruchoma równowaga ciepła. Wiadomo powszechnie, że promienie słoneczne grzeją także w zimie chociaż temperatura powietrza kilka stopni niżej zera stoi. Tak samo każde ognisko i każdy piec, w którym dostatecznie zapalono, daje się czuć swojem ciepłem już z pewnej odległości, (jeśli temu zasłona jaka nie przeszkadza) pomimo że cała masa powietrza, oddzielająca nas od źródła ciepła, daleko niższą temperaturę posiada i ciągle się odnawia. Jak więc światło niezależnie od ważkiego równozwrotnego pośrednika w przestrzeni przesyła się dalej w liniach prostych, promieniami światła nazwanych, tak też i ciepło z każdego ciała, szczególnie wyżej ogrzanego, rozchodzi się na wszystkie strony (mówiąc w ogólności) po liniach prostych, które z tego samego powodu promieniami ciepła zowiemy. Ciepło, rozchodzące się tym sposobem wolno w przestrzeni, czy to względnie próżnej, czy zapełnionej powietrzem lub jakiem innem ciałem, promieni jego niepo-wstrzymującem, otrzymało nazwę ciepła promienistego dla odróżnienia go od tego ciepła, które się w ciałach samych znajduje i sprawiając w nich różne skutki (§ 138, § 139), nazwą ciepła przewodzonego oznaczane bywa.