Image56

235

sławę: fortepiany Buchholtza otrzymywały na wystawach sztuk pięknych nagrody w medalach i pochwały, znajdowały tóż chętnych nabywców. Fabryka jego coraz powiększając zakres działań swoich, zrównała wkrótce najpierwszym zagranicznym zakładom. Była to chwila stosowna dla tego sumiennego fabrykanta, kiedy w całym kraju zaczęły jego głównie fortepiany, zastępować stolikowe klawikordy. Bnchholtz stosując się do mody, z początku wyrabiał fortepiany z janczarską muzyką i fagotem. Wkrótce jednak porzucił te niestosowne dodatki. Dotąd po wielu domach znajdują się w dobrym stanie jego fortepiany. Fabryka ta, która przez ciąg lat dwudziestu kilku, używała ciągle zasłużonój sławy, w kilka lat po śmierci założyciela swego upadla.

SAN BOGUMIŁ FRETEK.

(Niema pomnika x napisem, tylko mogiła xiemna).

Urodził się w Siedlcach z Jerzego i Magdaleuy Elizy Freyerów, dnia 8 Lutego 1778 roku. Ojciec jego osiadły w tym mieście aptekarz, dla wykształcenia syna pierwiastkowego sprowadził Baumana, kandydata teologii z Frankfurtu, pod którego przewodnictwem, lat cztery początkowe nauki pobierał. W roku 4792 oddany do szkół gimnazyjalnych w Toruniu, skończywszy je chlubnie w ciągu lat pięciu, przeszedł na Uniwersytet Królewiecki 1797 r. Ztąd aby ukończył kurs nauk lekarskich 1800 udał się do Goltingen. Po złożeniu egzaminów i napisaniu rozprawy inauguralnćj: „De Lythro salicariaotrzymał dyplom na doktora medycyny i chirurgii w roku 1802, a zarazem został członkiem Towarzystw Przyjaciół sztuki akuszerskiój, i Towarzystwa Botanicznego. Na początku roku 1803 wrócił do rodzinnego miasta, i zaczął jako lekarz i aku-szer praktykę: wezwany przez księcia Konstantego Czartoryskiego do Międzyrzyca, był jego lekarzem nadwornym do r. 4809. Wypadki wojenne zmusiły Freyera stale osiąśd w Warszawie. Objął więc obowiązki fizyka miasta Warszawy, a następnie fizyka departamentowego. W roku 1817 mianowany prezesem rady ogólnśj lekarskiej Królestwa Polskiego, od roku 1811 był pro-fessorem w szkole lekarskiej, a późniój w Uniwersytecie Warszawskim: w pierwszój wykładał materyją medyczną, w drugim objął katedrę terapii i Kliniki wewnętrznój. Te obowiązki pomimo sił starganych mozolną pracą, pełnił aż do śmierci. Zmarł w sile wieku, bo zaczynał 50 rok życia, dnia 18 Listopada 1828 roku- Powszechnie żałowany tak dla swój nauki wyso-kiój jak przeważnych zasług, i charakteru pełnego szlachetności (*). W roku 1824 uszlacbconym został i otrzymał herb Jerzy sław.

('■> .Obszerny życiorys Freyera napisał Dr. Jan Tomorowicz (Posiedzenia publiczne Król. Warsz. Uniwersytetu 1829). O pismach Freyera znajdzie czytelnik dokładną wiadomość w dziele Dra Ł Gąsiorowskiego: „Zbiór wiadomości etc. T. 8. Poznań roku 1854.

30*