KSE6153 II L67

315

1648

ani publicznej ani prywatnej. Cośmy nakazali, nakazaliśmy siu sznie i prawnie.

P. Poniatowski Sędzia kapturowy bronił także Sądu kapturowego. Pochwalił Pana Starostę Łomżyńskiego że został we Lwowie y nie uczynił tak jako drudzy, co się nie oparli aż w domu: ale mu tego niettehwalił. że cudze pieniądze bez pozwolenia tego, którego były pieniądze, brał: czego mu Rpltą nie pozwoliła. Postanowionemi byli Komissarze do wojny* ale nie do cudzych pieniędzy.

P. Wojewoda Ruski. Za to, żeśmy wojska część zatrzymali, spodziewaliśmy śię inakszej wdzięczności i podziękowania. Da P. Starosta Łomżyński rntione.m, kędy się te pieniądze podziaty, że nie obrócone ni na co inszego, jeno na żołnierza.

X. Poznański bronił Pana Starostę Łomżyńskiego.

P. Wojewoda Brzeski, ż.eby teraz inszemi materyami nie bawić, ad pada przystępować. Co do sprawy Pana Starosty Łomżyńskiego, ja nie rnogć pozwolić ńa to, żeby to miano kłaść na Rpltą, co Komiśsarże in comnis-s-is nie mieli.

P. Podkomorzy Różański. Idzie o fidem publicam. trzeba Komisśarzów od tego uwolni#* co na Rpltą, a nie na żadną prywatną swoje potrzebę zaciągnęli.

P. Podsędek Krakowski. Nie mieli potestatem Panowie Komissarze zaciągać długów m firtmi publicam Do rady byli naznaczeni, nie do cudzych pi< niędzy; jeżli co wzięli, ukarać Komissarzów Reipublicaeó^y"

Nie skończywszy tej kwestyej rozjechali się w sam wieczór

Posiedzenie 31me.— 13 Listopada 1648.

Zasiedliśmy w Kole ryoerskiem pospołu z Panami S.enato rami o dwunastej.

P. Marszałek proponował, żeby bvła uspokojona spra wa Pana Starosty Łomżyńskiego.

Pan Sendomirski opowiedział niebezpieczeństwo, że już nieprzyjaciel w Województwie Sendomierskiem liostiliter fjrassUiur.