page0054

46

Reichart — Reinick

odznaczają się bogactwem myśli, wielkością stylu i pełnym poezyi wdziękiem. Z pomiędzy wielkich mistrzów swego zawodu, najwięcej zbliżał się do Swa-neveit’a. Równie jak on Reinhart umiał uchwycić piękno w naturze, trafny uczynić w niej wybór, ubrać przedmiot w wspaniałe zarysy i umiejętnie zasto-wać światło. Rysunek jego odznacza się wszędzie wykończeniem, a szególnie w późniejszych jego utworach wykonanych sepią, gwaszem lub wodnemi far— bami. W r. 1810 i 1811, wspólnie z F. Sickler’em, Reinhart wydał w Lipsku: Almanach aus Rom fur Kunstler und Freunde der bildenden Kunst und classichen Literatur, w którym kilka widoków wyszły z pod jego rylca. Jedną z najpiękniejszych swoich rycin, widok burzy przypisał Szyllerowi. Zamieszczona krytyka w Schorn’a Kunstblatt na olejny obraz w 1829 r. na wystawie w Monachium zamieszczony, była dla Reinharfa pobudką do napisania ostrej satyry na niemieckich znawców i sędziów sztuki. Do najlepszych jego prac z ostatnich czasów, liczą malowidła w pałacu Massini’ch w Rzymie. Później jeszcze wymalował dla Ludwika króla bawarskiego cztery obrazy, przedstawiające widoki lilia Malta. Zmarł 1847 r. w Rzymie. Świeżość i twórczość umysłu do ostatnich chw^ril zachował, a ulubionego polowania zaniechał dopiero na kilka lat przed śmiercią. Przy schyłku życia, król Ludwik bawarski udarowa! go dożywotnią pensyją.

Reinhold (Karol Leonard), filozof niemiecki, urodzony 1758 r. w Wiedniu, zmarł r. 1823 w^r młodości swojej uczył się w seminaryjum jezuickiem, ale nie czując w sobie powołania do stanu duchownego, opuścił 1783 r. Wiedeń i udał się do Lipska, gdzie przeszedłszy na wyznanie protestanckie, słuchał wykładu Platnera. W roku następnym zaślubił w Weimarze córkę Wielanda i ogłosił List)/ o fdozofti Kanta, które zjednały mu niepospolity rozgłos. Mianowany r. 1787 professorem filozofiii w Jenie, r. 1794 w Kieł, wielki wywierał wpływ^r na młodzież znakomitym swoim wykładem; w ostatniem mieście pozostał aż do śmierci. Reinhold jeden z pierwszych dał poznać i rozpowszechnił naukę Kanta; niedokładności jej jednak starał się zastąpić i dla tego do krytyki rozsądku dodał rozbiór świadomości. Gdy jednak w tej mierze natrafił na przeciwników^, porzucił swój system i kolejno został stronnikiem Fichte’go i Jacobi’ego. Z dzieł jego wymieniamy: Nene Theorie des Yorstellungscermógens (Jena, 1789 r.); Beitrdge zur Berichfigung biskeriger Mis cer stan dnisse der Philosophen (1790 r.) i Sendsckreiben an Lcwater und Fichte uber der Glauben an Gott (1799 r.). — Reinhold (Chrystyjan Ernest), syn poprzedzającego, professor filozofii w Jenie, urodzony tamże r 1793, kształcił się w Kieł, gdzie r. 1820 został nauczycielem gimnazyjum, później prywatdocentem, zkąd powołany został na katedrę metafizyki i logiki do Jeny. Z licznych jego dzieł odznacza się szczególnie Wstoryja Filozofii w kilku różnej objętości obrobieniach, oraz obszerny życiorys jego ojca.    .    F. TL L.

Reinick (Robert), malarz i poeta niemiecki urodzony 1805 r. w Gdańsku, uczeń Begsa w Berlinie. Przebywszy lat kilka w Dusseldorfie, udał się do Włoch a po powTocie ztąd osiadł w Dreźnie, gdzie zmarł 1852 r. Reinick stworzył mnóstw o dzieł historycznych, i romantyczych, rów nie wybornych kompozycyją, jak wykonaniem. W niektórych pracach występował zarazem jako malarz i jako poeta jak np. w Ttrei Umrisse narh Holzschnillen von A. Durer mit erlauterndem Text und Gesangen (1830); Liederbuch filr deu-tsche Kunstler (z rycinami; 1833) Lieder eines Malers mit Randzeichnungen zeiner Freunde (1838 r.) i t. p. W ostatnich latach życia, więcej pracował