104
się do niej uporczywie. Bądźcie obojętni na wszelkie ponęty zewnętrzne, na rozrywki, które życie rozsiewa po waszej drodze. Nie wynika z tego, abyście byli zgryźliwi, posępni i nieprzystępni dla szczerego śmiechu. Każda praca powinna być wykonaną bez znudzenia. Trzeba ją polubić, a zaś żeby ją lubić, trzeba odegnać smutek. Nie zwracać uwagi na błahostki, nie tracić czasu na niepotrzebne gadanie; w ten bowiem sposób traci się tysiące minut, zasłania się swój umysł, zabagnia drogę i zaciera cel dążeń.
Zamknijcie uszy na głosy tych, którzy was chcą odwrócić od waszej pracy. Najczęściej bowiem ci doradcy nie znają ani waszych zamiłowań ani waszych celów. Żaden z nas nie patrzy na te same rzeczy pod tym samym kątem, gdyż mamy rozmaite temperamenty i usposobienia. Jeden chciałby tak, drugi inaczej, wedle swych skłonności, przyzwyczajeń i natury.
Jakżeż możecie żądać, żeby człowiek obcy, choćby i krewny, wiedział lepiej od was, co wy macie czynić i co wy możecie czynić? On zna wasze zdolności tylko zewnętrznie, on nie wie jaką sunięć energii wy możecie włożyć w rozmaite szczegóły swego przedsięwzięcia. On nie jest zdolny do oceny Ayaszej wytrwałości. Lepiej więc polegać tylko na sobie i słuchać tylko własnych natchnień. Jest to najlepszy i najpewniejszy sposób do osiągnięcia powodzenia.
Powiada jakiś mędrzec perski: „Cierpliwość, jest to drzewo, którego korzeń jest gorzki, lecz