page0227

Roliński — Rollenhagen

219

w wydziale lekarskim nad ogłoszonem w tym celu pisemkiem Questio de apo-plexia. Wcielenie nastąpiło tegoż roku dnia 17 Października, professorem został dopiero po oddaleniu Najmanowicza 1645 r. W czasie zajęcia Krakowa przez Szwedów, uniwersytet nie chcąc wykonać przysięgi, rozejść się musiał z ich nakazu. Za powrotem do miasta obrał on w r. 1657 rektorem Kolińskiego, później zaszczyt ten powierzono mu jeszcze trzykrotnie, ostatni raz w roku 1666. Prócz tego był on i rajcą miasta Krakowa i umarł tamże w r. 1674. Starowolski w pochwałach akademików krakowskich wielką Kolińskiemu przyznaje naukę i sławę jako biegłemu medykowi i matematykowi. Istnieją także * liczne panegiryki na jego cześć pisane i wiersze na śmierć.    F. M. S.

Roliński (Marcin), professor uniwersytetu warszawskiego, doktor medycyny i chirurgii, magister akuszeryi. Urodził się w r. 1776 we Lwowie, z ojca Alexandra malarza. Nauki początkowe i akademickie pobierał tamże, oraz nauki lekarskie do r. 1799, które ukończywszy zupełnie, udał się do uniwersytetu wiedeńskiego i tam otrzymawszy stopień doktora, był assystentem przy professorze anatomii. Od r. 1801 do 1805 jako lekarz praktyczny pozostawał w obowiązkach prywatnych, poczem wszedł do służby rządowej i był tak zwanym fizykiem czyli lekarzem cyrkularnym na Bukowinie w Galicyi, następnie za księztwa Warszawskiego, departamentu Siedleckiego, a za królestwa fizykiem wojewódzkim województwa Podlaskiego. W r. 1820 w skutek ogłoszonego konkursu na katedrę anatomii w uniwersytecie warszawskim, otrzymał takową jako professor zwyczajny, a w r. 1823 został professorem radnym, zaś w roku 1834 członkiem rady lekarskiej. Po objęciu przez niego katedry anatomii, wzrost gabinetu anatomicznego nader szybko się podnosił. Zdolny bowiem i niezmordowany mąż ten nieporównaną gorliwością, tyle zrobił, że w r. 1830 gabinet anatomiczny mający przed nim zaledwie 242 okazy, liczył w sobie preparatów 2,034. Roliński umarł w Warszawie 1839 r. Po jego śmierci znaleziono wiele pism anatomicznych w rękopismach.    F. M. S.

Rolle (Jan Henryk), kompozytor kościelr v, ur. r. 1718 w Kwedlinburgu, pobierał początki muzyki u ojca swego, dyrektora muzyki w Magdeburgu i mają c lat 14 został tamże organistą przy kościele świętego Piotra. W roku 1736 udał się na uniwersytet do Lipska, gdzie uczęszczał na wydział prawa; upodobanie jednak do muzyki, skłoniło go wkrótce, zupełnie się oddać tej sztuce. Przybywszy do Berlina, został króleskim kamermuzykiem, a w r. 1752 otrzymał posadę dyrektora po ojcu wakującą w Magdeburgu, gdzie zmarł w r. 1785. Zasłynął w swoim czasie kompozycyją wielu oratoryjów i kantat, między któremi odznaczają się der Tod Abels i Abraham auf Morfa. Nnpjsał także wielką liczbę czterogłosowych Motettów, które do najlepszych tego rodzaju dzieł należą.

Rollenhagen (Jerzy), jeden z najznakomitszych niemieckich professor w XVI wieku, urodzony 22 Kwietnia 1542 r. w Bernau w Marchii Brandeburg-skiej. Do szkół uczęszczał w Prenzlau, Mandsfeld i w Magdeburgu, potem od 1560 uczył się teologii w Wittenbergu a w 1563 objął rektorstwo szkoły w Halbcrstadt i zarazem został tern kaznodzieją; lecz już w r. 1565 złożył ten urząd i jako ochmistrz prywatny wrócił do Wittenberga, gdzie 1566 r. słuchał odczytów medyka Veit Ortel vcn Winsheim 0 Batrachomyomachii które skłoniły słuchaczów, do obrabiania tego poematu w językach łacińskim, francuzkim i niemieckim. Z takich początków, które professor z radością popierał powstało później główne dzieło Eollenhagena. Gdy tenże w r. 1567 otrzymał godność magistra, został jeszcze w tym samym roku protektorem