page0263

Robert Mrózek

NAZWY GÓRSKIE

Obszar badawczy nazw górskich, czyli oronimów (od grec. óros — góra) w obrębie dociekań toponomastycznych nie został wyraziście wyodrębniony ani jasno sprecyzowaną definicją, ani dotychczasową praktyką metodologiczną.

Nieprecyzyjność zestawienia terminologicznego (nazwa górska), związana z członem odróżniającym (górska), dopuszcza dowolną interpretację jego zakresu i odniesień denotacyjnych: 1. nazwa góry, gór (czyli pojedynczej góry oraz grupy górskiej lub łańcucha, pasma, masywu górskiego); 2. nazwa naturalnego elementu górskiego (szczytu, grzbietu, zbocza, przełęczy itp.); 3. nazwa obiektu położonego w obrębie góry od jej podnóża do szczytu (obszaru leśnego, łąki, polany, pastwiska, pola, drogi, strumienia itp.); 4. nazwa każdego obiektu mieszczącego się w dowolnie pojmowanej przestrzeni górskiej (także osad, przysiółków, zabudowań, współczesnych parków przyrodniczych z ich infrastrukturą, tras turystycznych itd.).

W wykazie słowiańskiej terminologii onomastycznej brak zdefiniowania oronimu (Osnoven 1983). Natomiast polskie opracowania ono-mastyczne w ujmowaniu kompleksu nazewnićzego Karpat, budzącego największe zainteresowanie, realizowały zasadę odpowiadającą najszerszemu pojmowaniu nazewnictwa górskiego. O wyborze tak rozumianego przedmiotu opisu decydowały bowiem konkretne cele badawcze. Wiązały się one przede wszystkim z kompleksową analizą i interpretacją geograficznych nazw karpackich, reprezentujących różne kategorie i typy: od nazw samych gór i wzniesień z ich naturalnymi elementami, poprzez nazwy terenowe (miejsc nie zamieszkanych: łąk, polan, pastwisk,

259