page0030

20

go lub kilku przy sobie, w nocy nawet z niemi sypiał, aby byli świadkami wszystkich spraw jego, jego zaś na drodze dobrej, swym świątobliwym utrzymywali przykładem.

Łatwo miarkować można, że ten mąż boży me przypadł do gustu usposobień kasztelana Wi-skiego, i że go nienawidził, jak często pycha i złość nienawidź wyższości prawdziwej. Najechał zbrojnu wieś Karsko i przemocą ją zabrał. Biskup łagodnemi strofował go słowy, przekładając, że to własność kościoła, której ani kasztelan zabierać, an: on darować nikomu nie może. Magnat urągał sig temu wszystkiemu i Karska oddać nic chciał.

Wtedy biskup uciekł sig pod opiekg prawa, które na jego wyrzekło korzyść. Kazano kasztelanowi wieś oddać, a wtedy wściekłość j« ^yo granic nie miała. Miotał pogróżki i klątwy na niewinnego biskupa, który odpowiadał jedynie modlitwą za jego upamigtanie.

We wsi Biskupia zwanej, w niewielkim drewnianym dworku nocował raz Koch Werner z Benedyktynem zakonnikiem, nieodstępnym swym tow arzyszem.

Już wszystko ucichło, i w komnacie przyległej biskupiej sypialni pachołek ze służby chrapał