page0392

388

stki i gatunki najlepiej do walki o byt przystosowane (survival of the fittest), przyczem nawet zupełnie nieznaczne różnice w cechach już mają służyć doborowi naturalnemu za podstawię rozwoju dalszego co do jakiegoś osobnika lub gatunku. Dalej, .człowiek może przez izolacyę uchronić dany osobnik czy tez odmianę od powrotu do typu pierwotnego, a natomiast między, osobnikami, żyjącymi wolno na łonie przyrody, zajść mogą i łatwo zachodzą skrzyżowania z osobnikami, które nie posiadają cechy tej samej, co tern łatwdej nastąpić może, ile że udosko*-nalenie i utrwalenie cechy nabytej wymaga dłuższego przeciągu czasu, skoro dla doboru naturalnego mają w myśl teoryi Darwina wystarczać nawet bardzo drobne, »milimetrowe«, zmiany w cechach. To też gdy hodowla sztuczna zwykle doprowadza w czasie stosunkowo nie długim do powstania odmiany (rasy), której osobniki okazują płodność po skrzyżowaniu się z osobnikami gatunku pierwotnego, przeciwnie dobór naturalny wymaga okresów^ bardzo długich.

Platę¹) przytacza jako dalszą różnicę między doborem sztucznym a naturalnym tę okoliczność, iż dobór sztuczny prowadzi niekiedy do zwyrodnień i do osłabienia organizmów; natomiast dobór naturalny: »nie sprowadza żadnego zboczenia w całości organizmu, tylko jego ulepszenie (przystosowanie)«. Nam się jednak wydaje, że jeżeli pod wprawną ręką hodowcy zdarzać się mogą zwyrodnienia w osobnikach kultywowanych, to zboczenia takie mogą się zdarzać tern częściej tam, gdzie mają działać same tylko przypadkowe i niejako ślepe siły. Gdyby dobór naturalny naprawdę zawsze miał być tak dobroczynny dla osobników, mających pozostać przy życiu, jak to Platę przedstawia, nie miałaby biologia powodu zajmować się okazami teratogonicznymi²).

Lecz przedewszystkiem ta okoliczność, iż dla doboru naturalnego w myśl teoryi Darwina wystarczać mają jako punkt wyjścia różnice w cechach bardzo nieznaczne, takie, które przez sumowanie mogłyby się powiększać, udoskonalać, nastręczyła przeciwnikom Darwuna zarzutu bardzo silnego. Skoro bowiem Darwin nie przyjął żadnego czynnika w^rsobnego w organizmach,

*) Platę dz. w. prz., str. 37.

*) Por. Yves Delage dz. w. prz., str. 186 nastp.

http://rcin.org.pl