page0474

466

Simon

Erganzungen der preussischen Recktsbucher durch Gesetzgebung u. Wis-sensckuft. Trzecią ważną zbiorową pracą były jego Entscheidungen des kó-niglichen Obertribunals i Das preussische Siaatsreent (Wrocław, 1844, 2 tomy). Wydane nowe ze strony rządu przep.sy, ograniczające niezależność sędziów, dały powód do starć Sim^n’a z ministerstwem sprawiedliwości, zwłaszcza wydanem przez siebie pismem: Die preussischen Richter u. die Gesetze mm 29 Marz 1844 (Lipsk, 1845), które nawet poza granicami Prus wielkie obudziło zajęcie. W końcu r. 1845 Simon opuścił służbę rządową, a krok ten usprawiedliwił pismem Austritt aus dem pi'eus. Staatsdienst (Lipsk, 1846). Już w dziele swojem o pruskiem prawie poktycżnem, Simon głośno objawiał potrzebę nadania swemu krajowi odpowiedniej ustawy; zawiedzione w tej mierze nadzieje wydanym w dniu 3 Lutego 1847 r. patentem królewskim, skłoniły Simon^?n do wydania głośnego w swoim czasie pisma: Annehmen oder Ableh-nen (Lipsk, 1847), w którem powołując się na obietnice królewskie, smiału za odrzuceniem patentu przemawiał. Zakaz pomienionego pisma i sądowe zapo-zwanie Simona, było następstwem zbyt śmiało wygłoszonych idei. W r. 1848, rewolucyja marcowe podda całą sprawą w zapomnienie. Simon owszem został deputowanym z Wrocławia do przedstawienia tronowi praw i żądań swojego miasta. Porwany prądem czasu, jako stronnik ludu, był członkiem parlamentu w Frankfurcie, deputowanym z Magdeburga i wielu innych miast, bo znana zacność duszy i praweśc charakteru wszystkie garnęła dian głosy. Po rozwiązaniu zgromadzenia narodowego w Frankfurcie i Stuttgardzie, Simon osiadł w Szwa jcaryi. Oskarżony przez rząd pruski o zdradę stanu, skazany został zaocznie in contumaciam na dożywotnie więzienie. Odtąd żył w Szwajcaryi, a zajęty jedynie dobrem swego kraju, wydał tu w r. 1858 dziełko: pod napisem, Don (luiocote der Legitimitdt oder Deutschlands Befreier, w któ-em uwagę Prus i Niemiec zwracał na dążności przyjętego w zarządzie systematu. Simon zmarł w r. 1860 wypadkową śmiercią, używając kąpieli w jeziorze pod Murg.

Simon (Julijusz Franciszek), filozof francuzki, urodził się w' Lorient, w departamencie Morbihan, 1814 r. Ukończył kollegijum w Vanne«, filozofii słuchał pod Cou9in’em. W 1836 powołany na professora szkoły normalnej w Paryżu, otrzymał następnie katedrę filozofii i histoiyi w Sorbonie, któreio obowiązki zaszczytnie spełniał przez lat dwanaście. W 1851 r. za swe przekonania polityczne i uchylenie się od złożenia przysięgi na nową ustawę, olrzymał uwolnienie. Rewolucyja Lutowia otworzyła dlań pole nowej działalności. Jako członek stronnictwa republikańskiego umiarkowanego należał do komitetu or-ganizacyi pracy. W Czerw cu 1848 r. wraz z kilką innymi reprezentantami, śmiało przebiegał wzburzone dzielnice Paryża i przewodniczył w komitecie do opatrywania rannych. Po przywróceniu porządku, zajmował się głownie in-strukcyją szkół początkowych, i w tym celu wypracował i przedstawił zgromadzeniu projekt zgodny z duchem i dążnością ustawy. W rozprawach zgromadzenia nad instrukcyją publiczną, Simon bronił praw państwa o ile takowe godziły się z wolnością i odpierał ciosy w-ymierzone z trybuny przeciw uniwersytetowi i filozofii przez Montalemberfa. Jakiś czas był sekretarzem rady stanu i prezesem komissyi do drogi łaski. Usunąwszy się następnie dc życia prywatnego, zaproszony w 1855 r. do Belgii, miewał tam w główniejszych miastach konferencyje publiczne, z żywym przyjmowane zapałem. W 1863 r. wybrany na członka ciała prawodawczego gorliwie bronił wolności prassy, podniesienia oświaty i polepszenią bytu klass robotniczych, zwłaszcza kobiet. W 1865 r. głosował za pożyczką 140 milijonów franków, na założenie szkół