page0038

30

Sawicki

W Frankfurcie; nad Odrą, um. 19 Stycznia 1620. Był to jeden z najgorliwszych kontrowersistów pomiędzy jezuitami polskimi, wydał wiele dzieł pod swojem i zmyślonemi nazwiskami Jana Golubskiego, Linowskiego i Cichockiego, takiemi są: 1) Krótki zbiór nauki chrześcijańskiej (Bellarmina, przekład z łacińskiego Wilno, 1606, w 4-ee). 2) Anatomia consilii editi de słabilienda pace jesui-tis Polonia pulsis, authore Gaspare Cichocki, (Kraków, 1611, w 4-ee). Jest to odpowiedź na pismo, które jakiś bezimienny szlachcic w r. 1609 ogłosił pod tytułem: Jedyny sposób przywrócenia Polsce stałego pokoju jest wypędzić z itiej jezuitów. Gdy zaś książkę tę wygubili jezuici, wydano ją powtórnie po łacinie 1610, bez miejsca druku, i znowu pod zmyślonem miejscem Upsala pod tytułem: Consilium datum amico de recuperada et in posterum stabilienda pace Regni Poloniae. Na to odpisał Sawicki, a lubo na tytule położył nazwisko Cichockiego, w texcie jednak jest oświadczenie, że dwóch autorów na to dzieło się składało, to jest: Polonus, i Pruteno polonus, czyli że Saw icki razem z Cichockim je pisali. Pierwszy przełożył je na język polski i wydał pod imieniem Łukasza Linowskiego pod tytułem: Rozbiór rady danej do ustalenia pokoju Polski wypędziwszy jezuitów (Kraków, 1611).    3) Dialogus nautae

et cursoris de riotenta Monialium S. Rrigitae a Dantiscanis praescriptione (bez miejsca 1611, w 4-ce). Po łacinie i po polsku równie pod zmyślonem nazwiskiem Linowskiego, wydane pod tytułem: Dialog albo rozmowa Flisa z kur jerem, którzy w towarzystwie do Warszawy z sobą idąc, to i owo sobie ochotnie powiadają, aż ich miło słuchać, wydany przez ks. Łukasza Linowskiego, (Kraków, 1614, w' 4-ce). 4) Nowiny z 'Torunia, (bez miejsca 1614) wymierzone przeciwko ewangelikom, podobnież jak: 5) Replika na nowiny z Poznania, które minister jeden trefny tego roku rozsiał po Prusach (Kraków, 1614, w 4-ce), na co gdy Ewangelicy rów^nie uszczypliwie odpowiedzieli w dziełku Duplika na replikę, Sawicki znowu w podobnym tonie wydał pod nazwiskiem Jana z Prus Golubskiego. 6) Tryplika na duplikę ks. Tenebrio-na Niedoperza, ministra zborowej drużyny w Toruniu, (tamże, 1615 w 4-ce). Na tę gwałtowną napaść nie mając już odwetu, ośmielony Sawicki wydał znowu: 7) Foremna zgoda, albo raczej istna wrzawa między tymi którzy się Ewangelikami nazywają przez Jana z Prus Golubskiego (tamże, 1616, w 4-ce). Inne atoli ogłosił pod własnem nazwiskiem, mianowicie pięknie tło-maczone i czystym językiem dzieła Bellarmina. 8) Piętnaście stopni po których człowiek zwłaszcza chrześcijański upatrując Pana Doga w stworzeniu rozmaiłem przychodzi do znajomości jego, (tamże, 1616, w 4-ce).    9)

0    wiecznem błogosławieństwie i szczęściu ktorego zażywają święci i wybrani Boży w niebie, pięcioro ksiąg, (tamże 1617, w 4-ce). Niesiecki, Jabłonowski

1    wielu dotąd przypisują mu dzieło ks. Cichockiego Kaspra (ob.) Alloąuio-

rum Osiecensium, (Kraków, 1615), które Niesiecki jednemu i drugiemu z osobna przyznaję, chyba że jest także jak i Anatomia consilii, w^rspólną obu pracą.    F. M. S

Sawicki (Melchior Stanisław), herbu Cholewa, wojew., brzeski, wierszopis, mąż uczony, w akademii wileńskiej doskonalił się i tam nawet otrzymał sfopien magistra nauk wyzwolonych i filozofii; z Łowczego Mielnickiego i starosty grodzkiego, kasztelanem brzeskim mianowany, mężnie bronił przeciw Szwedom Brześcia, przy najściu Rakoczego 1657, lecz poddać go musiał przez ka-pitulacyją 1662. Ęył komisarzem dla obliczenia szkód od wojska poczynionych, za którąto czynność, tudzież za inne usługi krajowi, wyniesiony na wojewodę brzeskiego. Wkrótce potem, gdy dla obrady publicznej na sejmik do Brześcia zjechał, od zawziętych na siebie nieprzyjaciół rozsiekany został. Oprócz mówr