page0728

71 O

Smitt — Smogorzów

czego nie znajdując dostatecznych materyjałów w Wilnie, jeździł za nimi często dc Moskwy i Petersburga. W r. 4831 towarzyszył hr. Tol przy głównej armii, jako redaktor wiadomości o działaniach armii rośsyjskiej dla dzienników zagranicznych. Zostając przy głównej kwaterze armii, Smitt. znajdował się we wszystkich bitwach, oraz przy szturm e Warszawy. Jeździł on ciągle to za feldmarszałkiem Dybiczem, to za hr. Tolem, często w sam ogień bitwy,

1    tym sposobem jako naoczny świadek nabył dokładnych wiadomości o wszystkich wypadkach, które później opisywał i drukiem ogłosił. Wkrótce po wzięciu Warszawy, hr. Tol opuścił nrmiję, a Smitt postradawszy w nim swego głó-^r wnego opiekuna wrócił znowu do Wilna. W r. 1835 przeniósł się do Petersburga, gdzie otrzymał miejsce w zarządzie pocztowym, a w r. 1859 mianowany był historyjografem sztabu głównego. Umarł w Petersburgu 1865 r. Wydał z druku: 1) Suworows Leben und Heerziige (Wilno, 1833, tom 1). 2) Geschichfe den Polnischen Aufstandes und Krieges m den Jnhren 1830—1831 (Berlin, 1839, 2 tomy: wydanie drugie pomnożone w 3 tomach; tamże, 184»); do dzieła tego udzielał także materyjałów i objaśnień Prądzyh-ski; 3) Aus Aarts von Nost/t.z Leben und Briefdechsel (Drezno, 1848 ); 3) Die ScMaeht von In/serman 24 Octobr. 1854 (tamże, TLS55), przetłoinaczone na język francuzki przez kapitana Soye; 4) Souroroff und Polens Untergang mich arcfiwalischen (Juellen (Lipsk, 1858, 2 tomy). Jestto drugi tom wydanego w Wilnie dzieła, który jednocześnie bvł razem przedrukowany; 5) Denli-icurdigkeifen eines Irrl/inders aus den Jahren 1790- -1815 (tamże, 1858,

2    tomy). Sąto pamiętniki skreślone z opowiadań i rękopismów generała Le-

wensterna; 6) Feldhernsstimmen aus und uber den Polnischen Krieg mm Jahre 1831 (tamże, 1858). Zbiór artykułów ważniejszych osób czynnych w kampanii polskiej; 7) fr‘deric II, Calherine II et le partage de la Po-logne diapres fes documenj* aut.henti.ques (Paryż, 1861); 8) Zur ndhern Anfkldrung uber den Krieg mn 1812 nach archioalischsn Quellen (Lipsk, 1861); 9; Wie ward der letzte orientalische Krieg herbeigefukrt? Eine hi-storische (Jntersuchung (Lipsk, 1863).    F. !\f. S.

Smocza krew, Ob. Smokiem.

Smogorzewski (Jason Junosza, ze Smogorzewa), metropolita ruski, grec-ko-unicki, arcybiskup kijowski i halicki. Urodzony w r. 1714, wstąpił do zakonu bazylianów, i wysłany był przez tenże do Rzymu, gdzie spędził na nauce teologii lat kilka. Hrebnicki, arcybiskup Połocki, przybrał go sobie za ko-adjutora z prawem następstwa, poświęcony więc został w Rzymie, na biskupa wileńskiego. Potocką katedrę objął w roku 1762. a w roku 1779 mianowany został metropolitą, przytem był Opatem owruckim. Człowiek bardzo zacny i świętobliwy, wiele dobrego zrobił dla swojego obrządku, długo popierał sprawę o powiększenie funduszów duchowieństwa swego, lecz pożądanego zupełnie nie odniósł skutku. Założył i wystawił klasztor ks. bazylijanów w Warszawie, na Miodowej ulicy. Szanowali go wrszyscy, a król mpanowieie. Umarł w Radomyślu d. 1 Listopada 1788 i tamże pochowany. F. M. S.

SmOgOrZÓW, wieś w Szląsku pruskim niedaleko Namysłowa. Podług miejscowego podania, pierwszy biskup szląski Godfryd, za panowania Mieczysława I króla polskiego, z Rzymu tutaj wysłany, zwyciężywszy smoka kryjącego się w okolicy, i od którego samo nazwisko Smogorzewa ma pochodzić, dźwignął pierwszy krzyż chrześcijański na kościółku, który sam własnem staraniem z modrzewia zbudował. Późniejsze podanie również dowodzi, że kościół tameczny, był pierwszą na Szląsk biskupia katedrą, która po śmierci Mie-