877
sąsiadem, do czego dała powód jakaś krzjrwda, wyrządzona Frankom przez Samosa. Dagobert wysłał poselstwo z żądaniem wynagrodzenia. Samo nie przyjął posłów; w końcu zgodził się pod warunkiem wynagrodzenia Słowian za krzywdy wyrządzone przez Frankgw. Nieprzyjaciel wkroczył do teraźniejszych Czech, gdzie Samo czekał go pod Tuhosztiem, teraźniejszemi Damażli-cami, w obronnym obozie. Frankowie zostali odparci za góry. W tym czasie książę Serbów międz\r Labą i Salą, imieniem Derwan, uznał zwierzchnictwo Samo’na; książę Turyngii wkrótce potem zawarł z nim przymierze przeciwko braciom swym, a tym sposobem i przeciwko ojcu. Samo, zabezpieczywszy się od zachodu, zamierzył zjednoczyć i zachodnich Słowian nad Odrą i górną Wisłą, z których wtedy część przesiedliła się do dzisiejszych Węgier i dalej aż nad Sawę i po morze Adryjatyckie, zkąd wyrugowawszy Awarów, dała początek późniejszym królestwom serbskiemu i chorwatskiemu. Późniejsze uzieje nie są wiadome. Samo panował lat 35 czyli do r. 662. Z dwunastoma żonami miał 22 synów i 15 córek. Po jego śmierci państwo rozpadło się na liczne księztwa i żupy; właściwe tylko Czechy dostały się pod rządy jednego jego potomka Kroka czy Kraka. Ad. N.
Samobójstwo Dawne prawa rzeczypospolitej Polakiej, nie przepisują żadnych kar, na usiłujących popełnić samobójstwo, gdyż nieznano w naszym kraju tego rodzaju występków. Rzadkie wypadki jakie się zdarzały, opisują jako osobliwość kronikarze nasi. Kodex kar głównych i poprawczych z 1847 roku w art. 944, 948 przepisuje kary na samobójstwo, że testamentaich żadnej wagi mieć nie mogą i pozbawieni są chrześcijańskiego pogrzebu; usiłujący zaś popełnić samobójstwo, ulegnie pokucie kościelnej, podług zarządzenia swej duchownej władzy. Przepisy te nie stosują się do przypadków, w którychby kto, powodowany uczuciami szlachetnego poświęcenia, naraził się na śmierć, dla zachowania tajemnicy stanu lub w innych podobnych zdarzeniach, niemniej, w którychby niewiasta odebrała lub usiłowała odebrać sobie życie dla ocalenia czci i wstydu przed grożącym jej gwałtem, źadnemi innemi środkami odwrócić się nie dającym (art. 946j. K. WL JJ\
Samociążki, wózek o dwóch kółkach przez ludzi ciągniony, na k óryrn z lasu zbiórkę drzewa wywożą.
Samodział, sukno lub płótno własnej domowej roboty.
Samogłoska, brzmienie formowane za pomocą głosu utworzonego przez gardło, samą tylko jamą ustną mniej lub więcej w różnych kierunkach rozszerzoną albo ściśnioną. Samogłoską brzmienie takie nazywa się dla tego, że się może wymówić bez pomocy innego brzmienia. Takiemi samogłoskami są: o, e, i, 0, u, y. Według iloczasu samogłoski są albo krótkie, albo długie. Dwie razem stanowią dyftong albo dwugłoskę, która wredług niektórych grammatyków w naszym języku nie istnieje, jakkolwiek trudno sobie inaczej wytłómaczyć brzmienia: aj, ej, oj, uj. F. H. L.
Samogwałt, Onanizm. Nazwa onanizm pochodzi od imienia jednego z synów Judy, Onana, który poślubiwszy Tamarę, żonę starszego brata swego, Hera, postanowił według genezy nie mieć z nią dzied z przyczyny, iżby nosiły imię brata jego. Dla tego też, według Pisma, Pan zesłał wkrótce śmierć na niego, gdyż popełniał czyn karogodny. Samogwałtem albo onanizmem nazywają oddawanie nasienia w skutek osobistego pobudzania sią. Dzieci obu płci naprowadzone złemi przykładami lub sposobem przypadkowym, często oddają się tej zgubnej zabawie, szukając w niej rozkoszy, która je upadła, osłabia