page0912

904

Spowiedź

sędzią, , zarŁ oskarżycielem, a człowiek oskarżonym. Na sądzie zaś spowiedzi, sędzią jest kapłan, zastępujący Jezusa Chrystusa, oskarżycielem i zarazem winowajcą jest człowiek; wyrokiem, nakoniec, jest naznaczona pokuta.” Święty Grzegorz Wielki., zmarły roku 604, wykładając słowa Ewangelii o wskrzeszeniu Łazarza, rzekł do grzeszników: „Pocóż zachowujecie grzechy wasze w głębi sumienia waszego? Wynijdźcie z przepaści przez spowiedź, a będziecie rozwiązani, za pośrednictwem kapłanów, jak Łazarz był rozwiązany rękami uczniów Zbawiciela.” Święty Sydonijusz, biskup klaromontański (Cler-mont), zmarły r. 489, w liście pisanym do pierwszego dygnitarza, powiedziawszy, źe biskupi obowiązani są otwierać tajemne rany sumienia, dodaje: „Nie tak się rzecz ma z sędzią świata jak z prezesem trybunału. Przed waszym trybunałem, kto wyznaje swe zbrodnie, zostaje potępionym; ale kto spowiadając się nam, spowiada się Bogu, zostaje uniewinnionym ” Święty Augustyn, zmarły r. 430, tak mówił do wiernych swojego czasu: „Niech nikt nie mówi: Ja czynię pokutę w skrytości przed obliczem Boga; dosyć jest kiedy ten, który mi przebaczyć ma, zna pokutę, którą czynię w głębi serca mego. Gdyby tak było, tedyby niepotrzebnie powiedział był Jezus Chrystus: Co rozwiążecie na ziemi, rozwiązanem będzie w niebie, i niepotrzebnie powierzyłby był klucze swemu Kościołowi. NiedOsyć więc spowiadać się Bogu, trzeba nadto spowiadać się przed tymi, który otrzym-li od niego władzę do związywania i rozwiązywania.” Święty Hieronim, zmarły roku 420, nie mniej stanowczo uczy o konieczność- spowiedzi: „Jeżeli wąż piekielny, mówi on, zada komu tajemną ranę; jeżeli na ustroniu i bez świadków, wpuści w niego jad grzechu, a nieszczęśliwy uporczywie nie zechce odkryć rany przed swoim bratem i mistrzem, mistrz posiadający słowa uleczenia, nie więcej mu pomoże jak lekarz choremu., któryby rumienił się odkryć przed nim chorobę swoję; bo medycyna nie leczy tego, o czem nie wie. Biskupom i kapłanom powierzony jest szafunek sakramentu pokuty. On. mają klucze królestwa niebieskiego i sądzą, pod pewnym względem, wprzód, nim nastąpi dzień sądu ostatecznego; do nich bowiem Jezus Chrystus powiedział w osobie Piotra: Dam wam klucze królestwa niebieskiego” i t. d. „Wszetecznik i cudzołożnik, słowa są świętego Jana Złotouste-go, zmarłego r. 407, człowiek, ktokolwiek bądź, który stał się winnym ciężkiego grzechu, nie zdoła stłumić wyrzutów w głębi sumienia swego. Jego zbrodnia, chociażby niewiadomą była nikomu z ludzi, jemu samemu jest wiadomą; iego dosyć, iżby nim niespokojność bezustanna miotała. Jaki jest środek, aby korzystać z tej zgryzoty oskarżającego sumienia, aby uśmierzyć bóle tej rany, nakazać milczenie wewnętrznymu katowi który dręczy we dnie i w^r nocy? Trzeba wyspowiadać się z pokorą, złozyć ten grzech na łonie człowieka, który wyrzucać go ci nie będzie, lecz poda nań lekarstwo; powierzyć tę tajemnicę jemu samemu i bez świadków; wszystko mu wyznać z najściślejszą dokładnością. Pójdź okaż swoję ranę lekarzowi duchownemu, a on ci poda środki do jej uleczenia. Wyspowiadać się zc swych grzechów, jestto zgładzić one.” „Kto ukradł potajemnie rzecz jaką, mówi święty Grzegorz nysseński, zmarły około roku 400, a wyznał potem grzech swój przed kapłanem, i jeżeli wyrzekł się skłonności do występku, aby przyjąć cnotę, uleczonym będzie z choroby swojej.” „Odkryj bez bojaźni, mówi tenże święty doktor, odkryj bez bojaźni przed swoim ojcem duchownym wszystko cokolwiek masz najtajemniejszego; daj mu poznać głębię swojego ser^a tak, jakbyś pokazał lekarzowi ukryte rany twoje.” „Nie masz nic tak ukrytego, mówi święty Ambroży, zmarły r. 379, nic tak ukrytego, coby kiedyś objawionem być nie miało. ?zego nie chcemy odkryć przed