page0987

979

Starkiel— Starodub

rami Starkla. Opiekun domowy warszawski zamieścił obszerną powieść Starkla p. t.: Zycie w puszczy, z osobnem tejże odbiciem.    J. K. T.

StarkOWicki (Jędrzej), dyplomata, wojewoda sieradzki, syn Macieja i Jadwigi z Bełdowskićh; urodził się w Starkowcu, w Wielko-Polsce, był najprzód łowczym kaliskim, potem kasztelanem kamińskim, dalej łęczyckim, a nakoniec wojewodą sieradzkim. Mąż uczony i waleczny, z Czarnieckim i Opalińskim pod Lesznem, Kościanami i Kaliszem mężnie się potykał ze Szwedami. W wierszu tak łacińskim jako i polskim gładki i biegły, w radzie roztropny. Odbywał poselstwo do Ferdynanda III cesarza w r. 1650. Pokój zawarł ze Szwedami wraz ze Stanisławem Smuszewskim, kasztelanem, 1660 r. Naznaczony komissarzem do sporów granicznych -od Szlązka i margrabstwa brandeburg-skiego 1661 r. Umarł w r. 1667. W Biblijotece Załuskich znajdował się obszerny pozostały po nim rękopism, p. t.: Sereniss. Vladislai IV Pol. et Suec. Regis Epistolae resque gloriosae gestae ab annis 1643—1644, folio. Tamże znajdowała się kontynuacyja tegoż dzieła, w r. 1655 przez niego sporządzona.

Starkowiecki (Piotr), herbu Łodzią, lingwista, przełożył na polski Alko-ran; śmierć, jak powiada Niesiecki, nie pozwoliła mu skończyć tłomaczenia.

Starobielsk, miasto powiatowe gubernii Charkowskiej, odległe o 30¹/, mil od miasta gubernijalnego Charkowa. Liczba mieszkańców jego wynosi 13,385 głów płci obojga (w r. 1863).    J. Sa...

Starobill, ostatnie nadbrzeżne miasteczko nad rzeką Słuczą, w powiecie Słuekim, i ostatnia zarazem niewielka przystań na tej rzece, gdyż dalej aż do ujścia, Słucz płynie już niedostępną błotnistą okolicą. Z tego powodu przystań starobińska, jakkolwiek ani wygodna z natury, ani ulepszona przez sztukę, ma pewne znaczenie dla spławu zboża, drzewa i t. p. Miasteczko liczy 108 domów, zamieszkanych w większej liczbie przez żydów.    W. K.

Staroczerkask, niegdyś giowne miasto, w XVI wieku zbudowane, dziś jedna ze stannic w Ziemi wojska Dońskiego.    J. Sa...

Staroczerkaska stannica, w Ziemi wojska Dońskiego; liczba mieszkańców⁷ tejże wynosi 4,106 głów płci obojga (w r. 1861).    J. Sa...

Starodrzew, W lasach niskopiennych, drzewo pojedyńcze, zachowane przez kilka kolei czyli cięć; i tak, starodrzew wielki, drzewo zachowane przez pięć i więcej kolei; starodrzew średni, drzewo zachowane przeż cztery koleje na piątą; starodrzew mały, drzewo zachowane przez trzy koleje na czwartą.

Starodub nad Klaźmą albo Riapołowski, znajdował się o l⁵/? mili od dzisiejszego miasta Kowrowa w gubernii Włodzimierskiej, na prawym brzegu rzeki Klaźmy i stanowił księztwo udzielne. Pierwszy raz wspominany w r. 1918, kiedy przy podziale wielkiego księztwa Suzdalskiego, między Georgijem (Juryjem) i Konstantym Wszewlodo wieżami, brat tychże Dymitr otrzymał Starodub. W r. 1938 po nieszczęśliwej bitwie nad brzegami Siti, Jarosław Wszewłodowicz objąwszy wielkie księztwo, oddał Starodub bratu swemu Iwanowi, którego potomkowie dalej tamże panowali. W r. 1355, praprawnuk Iwana, Dymitr Fiedorowicz umarł w Starodubie; po nim wstąpił na tron brat jego Iwan Fiedorowicz, zatwierdzony w rok potem przez Czanibeka w tej godności. W r. 1363 wielki książę Dymitr Iwanowicz, znosząc system udziałów, wygnał księcia starodubowskiego z jego dziedzicznego miasta. W roku 1375 w Starodubie rządzili już namiestnicy moskiewscy; odtąd spotykamy też nazwę obwodu (oblasti) Starodubowskiego, który w tymże roku prowadził swe wojska do boju przeciw Tweru, a w r. 1386 przeciw Nowogrodowi. Od książąt Starodubowskich poszli książęta Pożarscy, a chociaż w' r. 1363 pozbawieni