Sponsorzy2B501

393

Moje dni krótkie ua płaczu padole,

Obflte w rozkosz, lecz obfitsze w bole Przecież pomiędzy rozkosze 1 trudy,

Przeszedłem życie nie doznawszy nudy,

Na ucztach, w bojach, z kielichem, kindżałem, Zawsze spokojność gnuśną pogardzałem.

Dziś nic nie kocham ani nienawidzę;

Pychy nie czuję, nadziei nie widzę;

A dzisiaj jeszcze wolałbym być gadem,

I pod klasztorem pełzać strasząc jadem,

Niż być skazanym w cichym mniszym stanie,

Na modlenie się i na rozmyślanie.    i

Przecież spoczynku nadzieja mnie łechce, Chciałbym mieć pokój, ale go czuć nie chcę. Wkrótce się wszystko skończy, tak jak życzę, Zasnę w mogile nie marząc o niczem.

Choć moje życie zda się tak zbrodniczem,

Gdybym mógł odżyć, żyłbym tak jak żyłem.

Dziś w mój pamięci, jak w ciemnej mogile,

Leżą już zmarłe mej rozkoszy chwile.

Lepiejby dawno leżeć razem z niemi,

Niż nagą włóczyć tęsknotę po ziemi.

Nigdy mój umysł nie upadł na męztwie,

W długiem i strasznem żywota męczeństwie Sam dobrowolnie w grób się nie położę,

Jak dawni głupcy, 1 dzisiejsi tchórze.

Ze śmiercią nieraz spotkałem się zbllzka, Chętulebym poległ wśród pobojowiska,

Gdybym rycerskim mógł oddychać szałem,

I kochać sławę jak piękność kochałem.

Lecz jam nie walcz) ł dla oklasków gminu ,

Nie dbam o zdobycz lub stratę wawrzynu;

Ale mule dzisiaj jeszcze niech poruszy Przedmiot prawdziwie godny mojej duszy,

Niech mam przed sobą kochankę lub wroga; I Choćby mi groził i mlecz 1 pożoga,    I

Gdy serce mścić się lub bronić rozkaże,

Na miecz i ogień jeszcze się odważę,

Bo mężny na śmierć ze wzgardą poziera,

Nędzarz jej pragnie, tchórz jej się wydziera.

W krainach zimnych i serca są chłodue,

Uczuć prawdziwej miłości niegodne.

W mojem gorącem sercu, czucia moje,

Wrzały jak w Etnie płomieniste zdroje.

50