Urządzenia zabezpieczające przewody i kable przed skutkami przeciążeń powinny być tak dobrane, aby w przypadku przepływu prądów o wartości większej od długotrwałej obciążalności prądowej przewodów Iz następowało ich działanie zanim wystąpi nadmierny wzrost temperatury żył przewodów i różnych
Rys. 5.12.
Relacja między różnymi prądami w obwodach zabezpieczonych przed skutkami przeciążeń /, — prąd obliczeniowy, /, — prąd znamionowy urządzeń zabezpieczających, l£ — obciążalność prądowa długotrwała zabezpieczonych przewodów, 12 — prąd zadziałania urządzeń zabezpieczających,
S — przekrój przewodów, F — bezpiecznik, PT(WT\ — przckzźmk lub wyzwalaez przeciążeniowy
zestyków. Wymagania te uważa się za spełnione, jeżeli są zachowane następujące warunki (rys. 5.12):
(5.15)
(5.16)
/, sS l,45/z
w których: Ig — prąd obliczeniowy lub prąd znamionowy odbiornika, jeżeli z danego obwodu jest zasilany tylko jeden odbiornik, Is — prąd znamionowy lub prąd nastawienia urządzenia zabezpieczającego, 12 — prąd zadziałania urządzenia zabezpieczającego.
Jako prąd zadziałania bezpieczników można przyjmować wartości prądów probierczych górnych If (tabl. 4.7).
Konieczność spełnienia warunków (5.15) i (5.16) przez bezpieczniki stanowiące zabezpieczenie przeciążeniowe przewodów powoduje, że w pewnych przypadkach prąd znamionowy bezpieczników powinien być nawet o kilkanaście procent mniejszy niż obciążalność prądowa długotrwała zabezpieczanych przewodów. Oznacza to niepełne wykorzystanie zdolności przewodów do przewodzenia prądu, przewody te bowiem nie mogą być obciążone długotrwale prądami o wartościach większych od prądu znamionowego bezpieczników.
Tablica 4.7. Umowny czas prób oraz prądy probiercze dolny /v i górny /, wkładek topikowych bezpieczników
Typ wkładki |
Zakres prądu znamionowego wkładki A |
Umowny czas prób h |
Prąd probierczy (krotność prądu znamionowego) | |
h | ||||
4 |
1 |
1,5 |
2,1 | |
6-16 |
1 |
1,5 |
1,9 | |
gG |
20-^63 |
1 |
1,25 |
1,6 |
80—160 |
2 |
1,25 |
•1,6 | |
200 - 400 |
3 |
1.25 |
1,6 | |
>400 |
4 |
1,25 |
1,6 | |
4 |
1 |
1,5 |
2,1 | |
6-10 |
i |
1,5 |
1,9 | |
16-25 |
i |
1,4 |
1,75 | |
gL |
32 63 |
i |
1,3 |
1.6 |
80 +160 |
2 |
1,3 |
1.6 | |
200-400 |
3 |
1,3 |
1.6 | |
400 |
4 |
1,3 |
1,6 | |
aM |
wszystkie wartości prądu |
60 s |
4.0 |
6,3 |
gTr |
wszystkie wartości mocy |
_10 |
1,3 |
— |
wszystkie wartości prądu Ks |
2 |
— |
1,5 | |
gR |
63 |
1 |
1,1 |
1.6 |
80-h 100 |
2 |
1,1 |
1,6 | |
63 |
1 |
1,1 |
— | |
oo O T 8 |
2 |
1,1 |
— | |
125-r-250 |
3 |
1.1 |
— | |
aR |
315 -T- 630 |
4 |
1.1 |
— |
100 |
30 s |
1,8 |
2,7 | |
125-5-250 |
30 s |
2,0 |
3,0 | |
315-630 |
30 s |
2,2 |
3,3 |
'’/,#■ SjJi U, przy czym Ss — moc znamionowa transformatora oznaczona na wkładce.
Znamionowe prądy wylączalne bezpieczników instalacyjnych prądu przemiennego wynoszą przeważnie 50 kA lub więcej (również 100 kA). Jedynie wkładki bezpiecznikowe o zmniejszonych wymiarach (małogabarytowe), z gwintem podstaw i główek bezpiecznikowych E16 i E18, mogą być na mniejsze wartości prądów. Znamionowe prądy wyłączalne bezpieczników przemysłowych zależą od wartości prądu znamionowego wkładek, lecz najczęściej są większe niż 100 kA. Są to wartości na tyle duże, że w praktyce nie występują ograniczenia stosowania bezpieczników ze względu na ich niewystarczającą zdolność przerywania prądów zwarciowych.