0309

Innym znowu razem, gdy leżeliśmy w zupełnej ciszy przed wejściem do Cieśniny Gibraltarskiej, a słońce prażyło mocno i było gorąco, uczniowie zaczęli mnie prosić, żebym pozwolił im się wykąpać. Nie bardzo mi się chciało pozwalać, ale między nimi było kilku dobrze pływających. Poleciłem więc spuścić jedną szalupę, po czym kto chciał, mógł się wykąpać. Gdy po skończonej kąpieli wszyscy znaleźli się na pokładzie, dojrzeliśmy nad powierzchnią spokojnego morza trójkątne płetwy rekinów. Wdzięczny byłem Najwyższemu, że się obeszło bez wypadku, ale postanowiłem sobie, że nigdy nie zgodzę się znowu na żadną kąpiel na morzu otwartym.

Ale też niezapomniane są chwile przyjemne, które się nam wydarzyły, gdy żona moja i pana Maciejewicza przyjechały do Genui i mogliśmy stamtąd robić piękne wycieczki do Nervi i Rapallo.

Przyjemnie i dobrze nam było, wszystkim oficerom, gdy podczas postoju parodniowego w Portoferraio na Elbie wybraliśmy się prawie wszyscy na ląd i tam, po spacerze, spożyliśmy razem kolację ze złocistym winem elbańskim. Czuliśmy się wtenczas tak bardzo młodzi i tak pełni energii i radości życia. Na statek, który stał w zatoce na kotwicy, wracaliśmy na łodzi pod niebem wygwieżdżonym, otoczeni pachnącym, ciepłym powietrzem. Śpiewaliśmy nawet chórem, a najgłośniej śpiewał doktor Wojcieszyn, który jeżeli nie był najmłodszy wiekiem, to w każdym razie najmłodszy na morzu. Spotkałem go w kilka lat później i mówił mi, że nocy tej nie zapomni.

W zimie, gdy uczniowie Szkoły mieli swoje zajęcia w Tczewie, statek szkolny zwykle stał w Gdańsku przy jednym z nabrzeży Stoczni Gdańskiej. Wykładów w Szkole miałem niewiele, lecz brałem udział w radach pedagogicznych. Na radach tych zarysowała się poważniejsza różnica w zdaniach o wychowaniu przyszłych oficerów marynarki handlowej.

Gdy jeszcze kapitanem statku był kapitan Ziółkowski, twierdził, że zbędne jest, ażeby w Szkole Morskiej wykładano nauki ogólnokształcące i żeby uczniowie byli przygotowywani i składali egzaminy maturalne. Jest rzeczą zrozumiałą, że lepsze wykształcenie jest zawsze pożyteczne, ale trzeba było liczyć się z tym, że wykładanie przedmiotów do matury wymagało od Szkoły utrzymywania znacznie większej ilości wykładowców,

303