0434

przeogromnego, którego wody na całym świecie łączą się ze sobą i mniej są podzielone niż kontynenty.

Marzeniem moim było odbyć na tym statku podróż. Parę razy rodzice się zgodzili. Dojeżdżało się prawie do samego morza, ale niezupełnie, gdyż Aa wpadała do Dźwiny w odległości kilku kilometrów od jej ujścia. Potem jechało się dalej w górę rzeki około 20 kilometrów i była Ryga. Wzdłuż nabrzeży stały mniejsze i większe parowce i żaglowce, w rozmaitych kierunkach przecinały rzekę małe stateczki komunikacji miejskiej. Na rufach statków widniały napisy portów macierzystych, o których nie zawsze wiedziałem, gdzie się znajdują. Powiewały bandery o barwach i wyglądzie innych, niż przyzwyczaiłem się widzieć w Mitawie podczas galówek.

Niezwykle ciekawe były te podróże z Mitawy do Rygi — widziało się tyle rzeczy nowych, innych. [...]

Minęły lata. Nie czuję się stary. Ale życie jest poza mną, jak poza mną jest wiele burz.

I czyż nie mogę być dumny i szczęśliwy, że poprzez rozmaite przeszkody dotarłem na koniec do szczytu — zostałem dowódcą naszego największego i najpiękniejszego statku „Piłsudski”?

Mogę być dumny. Przecie wyróżnienie to nie było skutkiem moich zabiegów czy protekcji, lecz logicznym następstwem pracy całego mego dotychczasowego życia. Nieraz musiałem walczyć, nieraz stanowisko moje uważano za nierealne, ale w większości wypadków po upływie pewnego czasu uznawano je za najlepsze.

Im dalej i wyżej posuwałem się w swojej karierze, tym więcej nabierałem pewności w postępowaniu, a jednocześnie przychodziłem do wniosku, że człowiek na stanowisku odpowiedzialnym powinien mieć zawsze dość cywilnej odwagi, ażeby swoje zdanie nie tylko wypowiedzieć, ale też je obronić. I jeżeli obronić swego zdania nie można, jeżeli nadal pracować trzeba właściwie wbrew przekonaniu, nie będzie to z pożytkiem ani dla pracy, ani dla pracownika.

Nie myślę, żeby można mnie uznać za zarozumiałego. Ale skromność przesadna byłaby nieuzasadniona. Toteż nie waham się i nie wstydzę oświadczyć, że poczułem się szczęśliwy i dumny niezmiernie, gdy zostałem wybrany na dowódcę naszego pierwszego motorowca.

428