071

Na podstawie wzorów (8.14), (8.32), (8.33), (8.34) otrzymuje się zależność na poszukiwaną masę

bh² • E

m =-

6-l-g

-e

(8.35)

2 kolei strzałkę ugięcia wywołaną siłą/* można wyznaczyć wg wzoru

P-t

3E*

(8.36)

który po uwzględnieniu wyrażenia na moment bezwładności / = bh³ j\2 i przekształceniach z wykorzystaniem znanych zależności przyjmuje postać

z ² /2 / -----e

3 h

(8.37)

Wyznaczenie charakterystyki statycznej mostka tensometrycznego U u -- j\m)

Do wyjścia wzmacniacza tensometrycznego należy podłączyć woltomierz. W celu wyznaczenia charakterystyki dokonać pomiarów napięcia nierównowagi mostka t/₀, obciążając kolejno belkę coraz to większymi odważnikami. Wyniki ująć w tabeli 8.3.

Tabela 8.3

Lp.	masa odważnika ffio [kg]	napięcie nierównowagi ć'o [V]

Sporządzić charakterystykę statyczną Uq =    Następnie dokonać pomiarów dwóch

nieznanych mas, odczytując wartości U_Q - napięcia nierównowagi, a następnie na podstawie sporządzonej charakterystyki statycznej wyznaczyć masę.

Pomiar pośredni masy na podstawie znanego wydłużenia względnego tensometru

W celu wyznaczenia masy w sposób pośredni należy zmierzyć wydłużenie względne tensometru dla kilku różnych wartości obciążenia belki zgodnie z rysunkiem 8.14.

Sposób przeprowadzenia pomiarów za pomocą^ mostka tensometrycznego niezrównoważonego prądu zmiennego typu TT4c.

- Zerowanie. Na wstępie przeprowadza się operację zerowania mostka. W tym celu należy włączyć w mostku przycisk „Pom”. Następnie, zmieniając rezystancję j^ed' nego z ramion mostka (pokrętło „Reg R”), ustawić wskazówkę na zero wskaźnika

analogowego jednocześnie należy obracać pokrętłem „Reg C” aż do uzyskania maksymalnego rozwarcia wskaźnika elektronowego („magicznego oczka”)- Zerowanie należy przeprowadzić w wyżej opisany sposób kolejno dla wszystkich czułości wzmacniacza na mostku tensometrycznym, zaczynając od najmniejszej (położenie 10 pokrętła), kończąc na największej (położenie 0,1 pokrętła).

Dobór zakresu pomiarowego, W dalszym ciągu należy pozostawić wciśnięty przycisk „Pom”. Ustawić zakres pomiarowy na najmniejszej z możliwych czułości i obciążyć belkę. Następnie zwiększać kolejno czułość aż do uzyskania na wskaźniku analogowym największego wychylenia wskazówki mieszczącego się na skali miernika.

Skalowanie. Wcisnąć przycisk „Skal”, a następnie wybrać pokrętłem zakres pomiarowy odpowiadający czułości wzmacniacza tensometrycznego nastawionej w poprzednim punkcie. W dalszym ciągu należy doprowadzić do ustawienia wskazówki miernika analogowego na koniec skali za pomocą odpowiedniego potencjometru, którego oś można obracać, używając śrubokręta. Następnie należy wyznaczyć stałą podzialki C_p jako stosunek zakresu pomiarowego, wyrażonego w [%o] i liczby działek przy największym wychyleniu wskazówki.

W celu skontrolowania poprawności skalowania należy sprawdzić symetrię wychylania wskazówki wskaźnika analogowego względem zera skali. Dokonuje się tego, nastawiając pokrętłem „Skal Al/1 (%o)” takie same wartości bezwzględne odkształceń różniące się znakiem. Wskazówka powinna wychylać się do takich samych położeń maksymalnych na prawo i na lewo od zera skali. Korekcji dokonuje się za pomocą pokrętła regulacji fazy cp.

Pomiar wydłużenia względnego. Pomiaru dokonuje się po wciśnięciu przycisku „Pom”, odczytując liczbę działek wskazanych na mierniku analogowym.

Pomiary należy przeprowadzić w dwóch wariantach:

1)    z jednym tensometrem czynnym i drugim biernym (r = 0.25),

2)    z dwoma tensometrami czynnymi (r = 0.5).

Wydłużenie względne obliczyć wg wzoru £ = r■ a■ C ■ — -I0'\

K

gdzie: r - współczynnik zależny od liczby czynnych tensometrów w układzie, a — liczba działek na wskaźniku mostka pomiarowego,

C_p - stała podzialki, k_r - stała tensometru.

Znając wartości wydłużenia względnego tensometru, zakładamy, że jest ono równe wydłużeniu względnemu belki. Masę obciążającą belkę należy wyznaczyć ze wzoru (8.35).