072 pcx

72 Bezprzewodowe sieci komputerowe

nych. Zadaniem stacji bazowej jest przede wszystkim realizacja procedur komunikacji z wykorzystaniem łącza radiowego, jednak niektóre z nich wykonywane są w sterownikach stacji bazowych, nie zaś bezpośrednio w stacjach. Pojedynczy sterownik może obsługiwać do kilkudziesięciu stacji bazowych, zwykle należących do jednego obszaru przywołań.

W skład części komutacyjno-sieciowej wchodzą:

♦    centrale systemu ruchomego MSC (ang. Mobile Switching Centre),

♦    rejestry stacji własnych HLR (ang. Home Location Register),

♦    rejestry stacji obcych VLR (ang. Yisitors Location Register),

♦    centrum identyfikacji AuC (ang. Authentification Centre),

♦    rejestr identyfikacji wyposażenia EIR (ang. Eąuipment Identification Register).

Centrale systemu ruchomego wykonują zadanie komutacji między abonentami, z których co najmniej jeden jest abonentem sieci GSM. Jeżeli w połączeniu uczestniczy abonent innego systemu telekomunikacyjnego, np. sieci stałej lub innej sieci GSM, wykorzystywana jest centrala GMSC (ang. Gateway Mobile Station Switching Centre).

Rejestr HLR zawiera dane o abonentach danej sieci GSM. Dane te pozwalają na identyfikację użytkownika oraz zawierają informację o aktualnym położeniu terminala, modyfikowaną na bieżąco. Z kolei rejestr VLR zawiera dane o abonentach znajdujących się w obszarze obsługiwanym przez daną centralę MSC. Gdy tylko abonent przekroczy granicę obszaru działania centrali, następuje aktualizacja informacji w obu rejestrach.

Centrum identyfikacji AuC odpowiada za zabezpieczenie systemu przed niepowołanym dostępem i zawiera dane niezbędne do identyfikacji abonenta. Z kolei rejestr EIR zawiera dane pozwalające na identyfikację stacji ruchomej.

Zakresy częstotliwości systemu GSM

W chwili obecnej można wyróżnić cztery wersje systemu GSM - GSM 900, GSM 1800, E-GSM oraz GSM 1900, różniące się między sobą zakresami częstotliwości radiowych wykorzystywanych w łączności między stacjami bazowymi a ruchomymi. We wszystkich odmianach łącze to jest w pełni dwukierunkowe z rozdziałem częstotliwości (FDD, ang. Frecpiency Division Duplex), tzn. transmisja „w górę’⁷ (w kierunku stacji bazowej, ang. uplink) odbywa się na innej częstotliwości niż transmisja w kierunku przeciwnym (ang. downlink).

W podstawowej wersji GSM 900 używane są pasma o szerokości 25 MHz, podzielone na 124 kanały o numerach 1 - 124. Szerokość kanału wynosi 200 kHz. Na krańcach obu pasm wyznaczono przedziały ochronne o szerokości 100 KHz.

Częstotliwości nośne poszczególnych kanałów można wyznaczyć według następującej zależności: