0059

Na twarzach załogi uśmiech. Przeciwnik jest spóźniony co najmniej o trzy salwy. Artylerzyści rozumieją doskonale, ile czasu straci teraz nieprzyjaciel, ażeby uchwycić nas „w widły” i naprawić swój błąd w ocenie odległości. A tymczasem nasze pociski już są w drodze i spadną blisko, na pewno bardzo blisko.

— „Nakrycie!”. I w chwilę potem poprawka głosem pełnym entuzjazmu. — „W celu!”. „Ogień ciągły!”.

To już pewne zwycięstwo! Pociski jednym ciągiem płyną z dna komór amunicyjnych poprzez dźwigi, ręce obsługi, lufy, ażeby po przebyciu 16 000 m eksplodować na pokładzie i przy burcie tej wąskiej, długiej, szarej sylwetki, która już wlecze za sobą długi woal ciemnego dymu. 40 do 48 pocisków na minutę, nieomal co sekundę pocisk!

Ogień na pokładzie niemieckiego okrętu!

Ku memu zdumieniu przeciwnik, który strzela rozwidlonymi salwami, będąc w tak rozpaczliwej sytuacji zdołał jednak wstrzelać się i przeszedł na ogień ciągły. Ale już jest za późno. Widzę z jego salw, że strzelają już tylko dwa działa z gorączkowym pośpiechem. Jego czołowy partner osłania płonący okręt zasłoną dymną.

Odzywa się bateria im. Laskowskiego, która od razu przechodzi na ogień ciągły (niszczyciele weszły w sektor baterii). Rozkazuję przenieść ogień na pierwszy w szyku okręt, gdyż mego kontrpartnera już nie widać. Mój nowy cel robi zwrot o 180° i znika za zasłoną dymną. Rezultat — jeden niszczyciel niemiecki typu „Leberecht Maass” zatopiony, drugi ciężko uszkodzony ¹³. Straty własne: „Gryf” — paru zabitych i kilku rannych („Gryf” otrzymał dwa trafienia), uszkodzenia artylerii przeciwlotniczej; „Wicher” — dwóch lekko rannych odłamkami: oficer artylerii, kierujący ogniem, który mimo to zakończył walkę i podoficer z obsługi dział ranny w piętę, co było przedmiotem nie kończących się kpin i żartów załogi.

Pozorny triumf ma już jednak w sobie niepokojący zarodek przyszłej tragedii. Jest nim uszkodzenie przeciwlotniczej artylerii „Gryfa”.

O godz. 9 rozlega się sygnał alarmu przeciwlotniczego. I znowu grzmią wszystkie lufy, ale jakoś inaczej, czegoś brakuje, coś się zepsuło. Milczy półbateria „Boforsów” na lądzie, rozbita w nocy, „Gryf” odzywa się rzadko seriami nkm.

Na szczęście przeciwnik ma już respekt przed nami. Ataki nurkowców w jasnym świetle dnia straciły kompletnie swą dotychczasową brawurę. Bomby co prawda spadają gęsto, ale zrzucane ze zbyt wielkiej wysokości,

¹³ Podany przez autora wynik boju nie odpowiada w pełni rzeczywistym jego rezultatom, gdyż według ustaleń opartych na znanych już dzisiaj źródłach niemieckich, „Wolfgang Zenker” najprawdopodobniej nie został trafiony, co się zaś tyczy drugiego niszczyciela, „Leberecht Maass”, to o godz. 6.57 otrzymał on jedno trafienie pociskiem w drugie działo dziobowe (działo B). Rezultatem trafienia było 4 zabitych i 4 rannych. Działo pozostało sprawne, jednak zniszczone zostało zasilanie elektryczne (F. Rug e: op. cit., s. 46. H. B a c h m a n n: Der Kampf um Hela..., s. 283. A. Rzepniewski: Obrona Wybrzeża, s. 327).

53