1055

Rys. 95.

Na rysunku 94 przedstawiono aksonometrię i rzuty obrotu punktu P leżącego w poziomej płaszczyźnie a wokół prostej pionowej / czterokrotnie o kąt 90°.

7.1. Powierzchnia stożkowa - stożek

Powierzchnię stożkową tworzy zbiór prostych przechodzących przez stały punkt W i przecinających daną krzywą płaską. Powierzchnia stożkowa rozciąga się nieograniczenie.

Na rysunku 95 pokazano powierzchnię stożka, „powłóczoną” w przestrzeni przez ruch prostej t (zwanej tworzącą), przechodzącej przez punkt właściwy W i przez punkty krzywej kierowniczej nie przechodzącej przez punkt W. Powierzchnia stożkowa obrotowa powstaje przez obrót jednej prostej (tworząca t) wokół przecinającej się z nią drugiej prostej. Drugą prostą nazywamy osią powierzchni.

I.

Stożkiem nazywamy część powierzchni stożkowej wraz z przestrzenią wewnętrzną zawartą między wierzchołkiem w punkcie W a dowolnym przekrojem płaskim, zwanym podstawą.

lY

Rys. 96. Punkty AB i CD leżą na okręgu k podstawy stożka obrotowego. Rzuty tworzących /, i /₂ stanową kontur pionowy stożka

Rys. 97. Rzuty stożka nieobrotowego w położeniu czołowym. Kierownicą leżącą w płaszczyźnie prostopadłej do osi /jest elipsa. Tworzące konturowe mitu pionowego /, i /₂ - rzutu poziomego i_} i t_Ą

I

Rys. 99. Ustalenie rzutu poziomego punktów 1 i 2 poprzez poprowadzenie przez nie tworzących /j i t_t

Rys. 98. Dane w rzucie pionowym leżące na powierzchni stożka dowolne punkty 1 i 2