115 bmp

parka i Pędzichowskiego lampę naftowa/ Jest księżyc .    *“

Pędzichowski: Widzisz Dagobercie, jak księżyc wyłania się zza chmur?

Kaparek:    Widzę /przerywa rolę/ Niech mi Pan tak

nie sapie nad uchem! /gra/ Gniew mój jednak nigdy nie schowa się za chmury litości.

Reżyser: /do Walentego/ Zabierzcie tę lampę,ale jutro nie zapomnijcie, aby ję znów na czas przynieść.

Walenty: To się wi! Teraz muszę jeszcze rozbić ramę z okna, co by się Panu Poczmistrzowi wlazło na scenę /odchodzi z lampę/

Reżyser: Teraz już Panowie możecie odejść od okna.

Kaparek: /podchodzi na środek sceny/ A teraz mości Konradzie - ręczki w tył.Jesteś w mojej mocy.

Pędzichowski: Ratunku, ratunku,‘ach ratunku!

Kaparek: Daremne krzyki,śmierć niechybna... /Walenty za scenę naprawia ramy okienne walęc silnie siekierę, że aż scena dygocze/.

Kaparek: /między uderzeniami Walentego próbuje grać dalej rolę/

Reżyser: / po chwili woła za kulisy/ Cicho tam! Co Walenty tam wyprawia,że na scenie do słowa przyjść nie można.

Walenty: /ukazuje się na scenie z częścię ramy okiennej w ręku/ Ramy do okna rozbijam, aby Pan Poczmistrz na scenę wleźli.

Reżyser: Zróbcie to sobie po próbie,teraz spokój!

/do Kaparka/ Proszę łaskawie dalej.

Kaparek: Daremne krzyki,śmierć niechybnie następi.

/słychać za scenę kroki/

116