161 bmp

174 Dla pobudzenia aktywności

□    Po zapoznaniu się z opowiadaniem o królu Smoków, każde dziecko niech postara się określić swoje „pazury” i nazwać je, zapisując na kartce papieru. Dzieci powinny też zapisać postanowienie, jakie pragną zrealizować, aby wykazać, że są „królem własnych pazurów”. Kartki, na których pisały o swych „pazurach” można uroczyście zniszczyć, jeżeli postanowienia będą rzeczywiście wypełniane.

□    Dwa powyższe opowiadania można z łatwością przedstawić na scenie. Każda grupa powinna przygotować odpowiedni komentarz.

Również Pismo św. opowiada

Jezus pewnego dnia mówił o tym, jak ważne jest czuwanie nad tym, co „wychodzi” z wnętrza (Mk 7,21-23).

* * *

Wspaniałomyślność

„Całą młodzież świata ogłaszam uniwersalnym spadkobiercą. Całą młodzież: tę, która otrzymała dar wiary, tę, która zachowuje się tak, jakby wierzyła i tę, która sądzi, że nie wierzy. Jest jedno niebo dla całego świata. Im bardziej czuję zbliżanie się końca mego życia, tym bardziej czuję potrzebę powtarzania wam: miłując uratujemy ludzkość. Czuję potrzebę mówienia wam: największe nieszczęście, jakie może się wam przydarzyć, polega na tym, że nie jesteście potrzebni nikomu i że wasze życie nie służy niczemu”. Te słowa zawarte są w „testamencie” Raoula Follereau.

Cnota wspaniałomyślności ma przekształcać nasze życie w „dar” przydatny innym. Można o tym powiedzieć dzieciom również za pośrednictwem dwóch opowiadań, które zamieszczamy poniżej.