2009 01 01 1429

<A W wLaoo. $ i l

ISBN 97UU4M5J240. C by W PW ZOirt

49

3.1.

Problemy z ozonem stratosferycznym

100    150    200    250    300

dhigość fali / nni

«    1250

3

s

b

3 1000

■s ™> 2

i

p* 500

if

^:S

JZ

a 250

o

-    UV-C -——UV-B-—

Rys. 3.2. Przekrój czynny ditlcnu (0>) (lima przerywana) i ozonu <0.0 (linia kropkowana) na absorpcję w porównaniu z gęstością strumienia promieniowania słonecznego (linia ciągła) w zakresie szkodliwego promieniowania nadfioletowego (Przedruk za zezwoleniem z [Macy: J.W. Chamberlain. D.M. Ilumen. Theory of planetom almospheres, Academic Press, I-oiulon I987.|

w stratosferze ulegnie znacznemu zmniejszeniu, niebezpieczne ilości promieniowania UV-B mogą przenikać do troposfery. Promieniowanie to może negatywnie wpływać na przebieg różnorodnych procesów biologicznych i w dużej mierze jcsl odpowiedzialne za występowanie dwóch postaci raka skóry, a mianowicie raka podstawnokomórkowego i bardziej niebezpiecznego — czerniaka złośliwego.

Promieniowanie UV-B zagrożeniem dla ludzi

Promieniowanie UV-B stanowi przedmiot największej troski człowieka (szczególnie ludzi z jasną karnacją), ponieważ może ono powodować niszczenie komórek w środkowych warstwach skóry aktywnej. Odpowiedzią organizmu na działanie tego typu promieniowania jest wytwarzanie melaniny (triamidu kwasu cyjanurowego), czego dowodem jest pojawienie się opalenizny, w pewnym stopniu chroniącej przed dalszym mszczeniem komórek. Promieniowanie UV-A jest zazwyczaj uważane za mniej niebezpieczne, lecz wiadomo, że wnika w skórę dostatecznie głęboko i przy dłuższej ekspozycji skóry na działanie promieniowania słonecznego w wyniku zniszczenia komórek następuje przyspieszenie procesu starzenia.