O W V4iliw<« S J DulT> JU) i
ISBN WMWI. 15.124-1.0By WN PfcN *HI>
10. Rozkład indywiduów chemicznych w ekosystemach wodnych
duów chemicznych przedstawione są w dwóch wymiarach, jako funkcja dwóch niezależnych zmiennych. Istnieją oczywiste korzyści wynikające z takich wykresów, w których jednocześnie brane są pod uwagę dwa czynniki. Musimy mieć jednak świadomość, że niektóre informacje, np. szczegółowy opis stężeń, zostają pominięte w celu zobrazowania wyników na płaskiej powierzchni.
Aktywność elektronów wyrażona jako p£
Wykresem dwóch zmiennych powszechnie stosowanym do opisu zachowania się substancji chemicznych w hydrosferze jest wykres pE/pH, nazywany również wykresem Pourbaix’go. Przedstawimy teraz sposób konstrukcji i interpretacji takich wykresów, ale uprzednio musimy zapoznać się z wielkością pE.
Analogicznie do pH, miary kwasowości wodnego roztworu, wielkość pE definiujemy jako ujemny dziesiętny logarytm aktywności elektronów1
pE = ~log«c (10.33)
Duża ujemna wartość pE wskazuje na dużą aktywność elektronów w roztworze i stąd panujące w nim warunki redukujące. Sytuacja taka ma miejsce w pozbawionych tlenu (warunki anacrobowc) zbiornikach wodnych, np. w bagnach i mokradłach. Odwrotnie, duża dodatnia wartość pE sugeruje niewielką aktywność elektronów w roztworze i występowanie w niej warunków utleniających (warunki aerobowe). jak w dobrze napowietrzonych wodach powierzchniowych. Praktycznie obserwowane wartości pE wód mieszczą się w zakresie od ok. —12 do 25. Rozpatrzmy teraz pokrótce przyczyny występowania takiego zakresu.
Chociaż definicja pE jest prosta i zrozumiała dla chemików, bezpośrednie pomiary aktywności elektronów nie są łatwe do przeprowadzenia w taki sposób, jak się mierzy pH. Aby przedstawić, w jaki sposób oblicza się i mierzy pE. prześledźmy podane przykłady.
Rozpatrzmy prostą reakcję połówkową
Kcq =
Fc2+(aq) |
(10.34) |
"Fe’- |
(10.35) |
E,q • |
(10.36) |
«FcJ*
Po zlogarytmowaniu obu stron równania (10.36) i wprowadzeniu pE otrzymujemy
pE = - log ae = log + log (10.37)
flFc;-
Zarówno w definicji pH jak i definicji pE stosujemy aktywności. W tym paragrafie w rozważaniach dotyczących stanu równowagi będziemy używać aktywności dla wszystkich indywiduów, Jed nakże, przyznając się do niekonsekwencji, powrócimy w dalszych obliczeniach do stężeń w przypadku rozpuszczonych substancji, innych niz jony oksoniowc i wodorotlenkowe oraz elektrony