154 bmp

□ Zazwyczaj dzieci same potrafią odnaleźć w opowiadaniu te 167 problemy, które ich dotyczą. W razie potrzeby katecheta może jednak dopomóc im pytaniami:

•    Jakie różnice istnieją między nami?

•    Czy jakaś różnica boli nas szczególnie?

•    Co powinniśmy robić, by naprawdę szanować się wzajemnie?.

•    Czy umiemy służyć i pomagać innym?

•    Czy uważasz, że byłoby dobrze, gdyby wszyscy ludzie byli identyczni?

•    Czy opowiadanie mogłoby mieć inne zakończenie?

Dla pobudzenia aktywności

□    Istnieje wiele gier grupowych, służących lepszemu poznaniu się i rozbudzających umiejętność współdziałania. Po wysłuchaniu opowiadania można zaproponować następującą zabawę: Dzieci tworzą koło. Na znak katechety, każdy wymienia swoją „dobrą cechę” (specjalny talent, który może darować innym). Po indywidualnych wypowiedziach można powtórzyć jeszcze raz szybko dobre cechy wszystkich, by utrwalić je sobie w pamięci. Następnie jeden z uczestników rzuca lekką piłeczkę gumową (lekką) do któregoś z kolegów. Ten łapie piłkę i musi powiedzieć głośno „dobrą cechę” tego, który rzucał. Zaraz potem sam rzuca piłkę do innego dziecka i ono musi powtórzyć „dobrą cechę” rzucającego. Zabawa kończy się, gdy wszyscy złapali i rzucili piłkę.

□    Pod koniec'katecheta raz jeszcze wymienia dobre cechy, jakie zostały podane i dodaje swój krótki komentarz np.: - Jeżeli nauczymy się obdarowywać wzajemnie tym, co w nas najlepsze, zmienimy tę grupę w raj...

Również Pismo św. opowiada

Starszym dzieciom katecheta może opowiedzieć i wyjaśnić przypowieść o miłosiernym Samarytaninie (Łk 10,30-37). Samary-tanów i Żydów dzieliły liczne uprzedzenia rasowe i religijne. Jezus tłumaczy, że prawdziwa miłość bliźniego przewyższa wszelkie uprzedzenia.