Photo0038

11. Chłodnie statków transportowych 445

gdy pomieszczenie chłodnic powietrza można odgrodzić od komory chłodzonej tak, jak to przykładowo ilustrują rysunki 11.4 lub 11.5.

W początkowej fazie odszraniania ciśnienie tłoczenia spada poniżej wartości normalnej, by w miarę topnienia lodu na parowniku systematycznie wzrastać. Jeśli osiągnie ono wartość ok. 0,8 MN/m² dla freonu 12 i ok. 1,2 MN/m² dla freonu 22, a parownik nie jest jeszcze całkowicie wolny od lodu, należy w obieg włączyć równolegle skraplacz. Dla uniknięcia nadmiernego zawilgocenia pomieszczenia parowników trzeba zadbać o drożność ścieku odprowadzającego wodę ze stopionego lodu. Z tego samego powodu w końcowej fazie odszraniania należy wyłączyć wentylatory.

Cykl odszraniania nie powinien trwać dłużej niż 30-r 45 min. Jeśli czas odszraniania parownika jest dłuższy od podanego, oznacza to, że warstwa szronu jest zbyt gruba lub przestrzenie międzylamelowe „zarosły” całkowicie lodem. W tym ostatnim przypadku czas odszraniania będzie szczególnie długi.

Wykrywanie i usuwanie nieszczelności.

Freon 12 i freon 22 charakteryzują się tak dużą przenikliwością że przenikają nie tylko przez nieszczelne złącza, ale także przez porowate odlewy żeliwne. Większe przecieki freonu uwidaczniają się plamami oleju powstającymi w miejscu nieszczelności.

Do wykrywania przecieków freonu 12 i freonu 22 stosuje się lampy detektorowe: spirytusowe (rys. ll.lTa) lub acetylenowe (rys. 11.17b), przenośne elektronowe wykrywacze nieszczelności oraz urządzenia wykrywcze do ciągłej, automatycznej kontroli obecności freonu 12 i freonu 22 w powietrzu.

Lampy detektorowe. Zasada wykrywania freonu 12 i freonu 22 lampą detektorową polega na zmianie barwy płomienia zależnie od stężenia freonu w powietrzu. Jeżeli przez lampę przepływa czyste powietrze to lampa pali się mało widocznym niebieskawym płomieniem, który — w miarę wzrostu stężenia freonu 12 lub freonu 22 w powietrzu — zmienia zabarwienie od jasnozielonego przez zielony do ciemnofioletowego.

Płomień zabarwiają gazy powstałe w wyniku rozkładu freonu przepływającego przez rozżarzony kaptur miedziany 2. Duże stężenie freonu w powietrzu objawia się ciemnofioletowym, dymiącym płomieniem. Oznacza to rozkład freonu na trujące związki.

Obsługa lampy detektorowej. Zapalenie lampy spirytusowej wymaga uprzedniego rozgrzania jej górnej części, zwłaszcza końcówki knota 10 wraz z filtrem 8. Lampę rozgrzewa się płonącym w miseczce 9 denaturatem, po czym uchylając iglicę zaworu 7, zapala się wypływające z dyszy 5 gazy. Lampa acetylenowa po otwarciu zaworu na zbiorniczku i zapaleniu wypływającego z dyszy gazu, jest natychmiast gotowa do działania i nie wymaga żadnych wstępnych czynności przygotowawczych. Ważne jest, by lampa paliła się tylko takim płomieniem, jaki jest konieczny do utrzymania kaptura miedzianego 2 w stanie rozżarzonym. Zbyt duży płomień zmniejsza czułość lampy, a co ważniejsze może spowodować stopienie kaptura.

Sprawdzanie szczelności instalacji polega na obwiedzeniu podejrzanych o nieszczelność miejsc końcówką gumową węża elastycznego.