swobodnie w zespól dekoracyjny, nieraz trudny do odczytania.
Linia dekoracyjna Art Nouvcau. reprezentowana w tak rozwiniętej formie już w początkowej fazie twórczości Muchy (gdy zawarł z nim znajomość Wyspiański), znalazła zwolenników w kołach moderny związanej z Secesją Wiedeńską, gdzie tendencje do hipertrofii ornamentalnej były od początku dość silne. Bezpośrednio z Paryża, i pośrednio — drogą via Wiedeń, Praga — tendencja ta przedostaje się do Krakowa. Pomimo admiracji dla zachodnioeuropejskiego modernizmu. Wyspiański, a wraz z nim ruch Młodej Polski, zdążać będzie do odnowy grafiki na podłożu rodzimym i ludowym. Znajdzie to wyraz już w najwcześniejszych plakatach artystycznych rozlepianych na płotach krakowskich.
Komponując swój pierwszy — i właściwie jedyny — plakat do sztuki Maurycego Maeterlincka Wtórze (1899)'2 Wyspiański znalazł formę swobodną, nie obciążoną ornamentem Pełen kameralnego nastroju plakat silnie utkwił w pamięci mieszkańców Krakowa Z dużym zainteresowaniem spotkał się także wydany wcześniej (wiosną 1898 roku) plakat Wojciecha Weissa Raut Artystyczny, zwracający uwagę namalowanym na blisko dwumetrowym pasie dekoracyjnym wizerunkiem eleganckiej damy.
Odmienny wyraz plastyczny miał plakat Mehoffera Loteria na urządzenie Domu Matejki (1899) o powierzchni gęsto wypełnionej tekstem i ornamentem. Wydarzeniem zapewne był również plakat Axento-wicza (II Wystawa „Sztuka"-1898) znanego już wówczas malarza, z typowym dla niego sentymentalnym portretem kobiety w wianku. Wielki koneser sztuki, Paweł Ettlnger. sumując w kilka lat później pierwsze doświadczenia polskiego plakatu, wyznacza pracy tej najwyższą lokatę za osiągnięcie monumentalnej skali11. Plakaty Wincentego Wodzinowskiego (Wieczorek z Tańcami — 1899) 1 Stanisława Kamockiego (Bal Artystyczny — 1899) uzupełń Li ją obraz wczesnych poczynań malarzy w nowej dla nich dziedzinie.