skanuj0196 bmp

8. Ustawy uzupełniające 197

minimalnej „liczby łóżek” koniecznych dla zaspokojenia potrzeb obywateli związanych z leczeniem szpitalnym. Przesłanką dla określenia owego poziomu zapotrzebowania są dane statystyczne opisujące stan zdrowotności społeczeństwa i wskazujące ilość zachorowań danego rodzaju w połączeniu ze wskazaniami wiedzy fachowej, dotyczącymi niezbędnej ilości infrastruktury dla przeprowadzenia skutecznego procesu diagnostyczno-leczniczego.

Do Narodowej Sieci Szpitali wchodzą: krajowa i regionalne sieci szpitali. Ten podział jest związany ze zróżnicowaniem charakteru świadczeń udzielanych w tych grupach szpitali, jak też, po części, z różnymi źródłami ich finansowania. Szpitale wchodzące w skład Krajowej Sieci Szpitali gwarantują udzielenie odpowiedniej ilości świadczeń należących do kategorii procedur wysoko specjalistycznych, czyli procesu diagnostyczno-leczniczego wymagającego stosunkowo skomplikowanych, nowoczesnych i kosztownych metod i urządzeń.

Szpitale wchodzące w skład regionalnych sieci zapewniają minimalny, konieczny dla zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego na danym terenie, potencjał leczniczy.

W czasie powstawania projektu ustawy o szpitalach, za organizację wykonywania i finansowanie procedur wysoko specjalistycznych odpowiadał minister właściwy do spraw zdrowia. W związku z tym jest on w projekcie ustawy organem decydującym o zaliczeniu danej jednostki do Krajowej Sieci Szpitali. W zakresie regionalnych sieci, owe uprawnienia kwalifikacyjne otrzymał sejmik województwa, działający w porozumieniu z instytucjami powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, którego zadaniem jest zapewnienie dostępności leczenia szpitalnego na danym terenie.

By nie petryfikować, w stopniu zagrażającym procesom modernizacji i przekształceń szpitali, pierwszego układu sieci, stworzonego po jej powstaniu, wprowadza się „kadencyjność” pozostawania w sieci.

Z przynależnością do sieci łączyć się powinny obowiązki i przywileje. Do obowiązków należałoby spełnianie określonych w rozporządzeniu ministra kryteriów, jak też informowanie organu, który dokonał kwalifikacji szpitala do danej sieci o zaprzestaniu lub modyfikacji świadczenia usług medycznych w ramach sieci. Niewątpliwym przywilejem byłoby zapewnienie szpitalom wchodzącym w skład sieci zawarcie umów na świadczenia zdrowotne z instytucjami powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, jak również uprzywilejowanie ich w dostępie do środków inwestycyjnych, w zakresie realizowania przez nich zadań publicznych w ochronie zdrowia.

Przygotowanie odrębnego projektu ustawy o szpitalach było podyktowane potrzebą wprowadzenia zasad tworzenia sieci szpitali, w miejsce dotychczasowych tzw. poziomów referencyjnych.