stolarstwo8

204

wia widok bocznćj części futryny w planie; b jćj widok z przodu, c zaś złączoną z nią na czop sztukę futryny dolną, którćj przecięcie pokazane jest na ć.

Drugi rysunek tćj figury przedstawia połączenie sztuki poprzecznej futryny d z jćj bokiem b. d’ jest przecięciem sztuki poprzecznej , a d" przedstawia jej widok z góry.

Trzeci rysunek przedstawia sposób połączenia doinćj i bocznej części ramy skrzydłowej okna między sobą. Część boczną pokazuje w przecięciu rysunek e, z przodu e’; część dolną zaś ze spływem z przodu/, z góry widzianą/”, a w przecięciu/’.

Czwarty rysunek przedstawia połączenie szprosy z ramą skrzydłową, na którym e oznacza ramę widzianą z boku, g boczny widok szprosy, g’ jej widok z góry, a g” przecięcie.

Fig. 202 przedstawia złożenie krzyża szproso-wego, z dwóch sztuk a i b.

Czopy wszystkie zawicrcają się i zabijają się kołkami drewnianemi, których ilość i położenie oznaczone są na figurze. Przy robocie okien przyrzy-₍nają się najprzód wszystkie części futryny i ramy, suszą się na powietrzu i heblują do stosownej grubości, do wszystkich okien razem, co o wiele robotę przyspiesza; następnie wszystkie części odznaczają się podług rysunku okna w naturalnej wielkości na drewnianćj, dobrze zrówuanćj tablicy, zrobionego, a po obznaczeniu wszystkich części jednego okna, części te używają się za modele do obrysowania okien innych. Następnie zacinają się na częściach ramy uciosy, jeżeli ramy mają być na brzegach krajnikami ozdobione; potem zarzynają się czopy i dłutują odpowiednie im gniazda. Po zarżnięciu czopów, robią się na częściach ramy i szprosach fclcc i krajniki stosownemi heblami, a potem dopiero odsądzają sic czopy: bowiem ich odsądzenie stosować się musi do kształtu i wielkości felców i krajników. W końcu, składają się części ram z sobą, zawiercają i kołkami się zbijają, na klej lub bez' kleju.

Okiennice. — Okiennice (n. jensterladen, fr. volets) służą do bezpiecznego zamknięcia okien. Robią się one dwojakiego gatunku: zewnętrzne i wewnętrzne. Jedne i drugie składają się z ram i wypełnień, których liczba może być rozmaitą.

Okiennice zewnętrzne (n. dussere fensterldden, fr. contre-vads) robią się także niekiedy z desek na wpust z sobą łączonych, z listwami sztorcowani na obu ważkich stronach; lecz w ten sposób zrobione służyć mogą tylko do budowli podrzędnego znaczenia.

Okiennice wewnętrzne czyli składane (u. innere fenslcrUidcn, fr. volets brish), są piękniejszo. bezpieczniejsze i dają-się łatwiej zamykać. Zwykle składają się one z kilku skrzydeł zawiasami z sobą połączonych, i gdy są otwarte, chowają się wktósowne zagłębienia , w grubości muru wyrobione.    „

Fig. 203 przedstawia w planie taką okieąnicę składaną, a j"est futryna okienna blcjtramowa, z ramą pojedynczą b; »Łd są skrzydła okiennicy otwartćj i zamkniętej; e jest rama zamykająca za-

203,

głębienie w murze g, w które okiennica sic chowa po złożeniu jej; / jest ścianka drewniana okrywająca mur w zagłębieniu, która niekoniecznie jest potrzebną; h nareszcie, pokazuje oprawę okna od wewnątrz.

Fig. 204 przedstawia widok okiennicy składanej zamkniętej. Okiennice tego rodzaju robią się zupełnie tak jak drzwi ramowe, z ram r/4 do l'/-> cala grubych, a 3 do 4 cali szerokich, najczęścićj z drzewa sosnowego, wypełnianych tablicami z de-lub 1 cal grubych, na wpust zasuwauemi.

Okiennice te nie mogą być tak szerokie jak okna, lecz w środku pomiędzy niemi musi być kilka cali szeroka szpara, w którćjby okucie okienne pomieścić się mogło; Jęcz to tylko potrzebne jest w razie, gdy między oknem a okiennicą nie ma żadnego odstępu.

Prócz okiennic, osadzają się także niekiedy przed oknami tak zwano zazdrosiki czyli żaluzye (fr. jalousies), które mają na celu zabezpieczyć wnętrze mieszkania od słońca i deszczu, pozwalając jednak na dostęp światła i powietrza.

Zazdrostki używane są zwykle dwojakiego rodzaju: jedne z nich składają się z ram, tak jak u okiennic, między któremi osadzone są cienkie i ważkie deseczki, w ukośnćm położeniu stale