więc
dPh = y hdF", Ph = yf hdF".
ta wyraża objętość bryły wykresu parcia poziomego. Wykres ten jest owany analogicznie jak wykres na powierzchnie płaską, lecz oparty rzut rozpatrywanej powierzchni F na dowolną rzutnię pionową.
Dla składowej pionowej otrzymujemy:
dPu = Y h dF', Pv = Y/hdF'.
F
ka ta wyraża objętość bryły wykresu składowej pionowej parcia. Jeżeli rrzyjmie się za rzutnię poziomą płaszczyznę przeprowadzoną przez zwierciadło cieczy, wykres parcia będzie zawarty między rozpatrywaną powierzch-nią, rzutnią i tworzącymi pionowymi.
Zwrot składowych parcia można wyznaczyć rozkładając wektor dP Jeśli różne części powierzchni F mają różne zwroty składowych parcia, 'ależy podzielić ją na części o tych samych zwrotach składowych dP i sporządzić dla nich oddzielne wykresy. Otrzymane tą drogą częściowe wykresy Tarcia tej samej składowej można dodawać i redukować.
Parcie całkowite stanowi suma geometryczna parć składowych
Rozpatrując parcie działające na ciało zanurzone w cieczy, łatwo stwier-zzić następujące prawidłowości (rys. 2.7):
— wszystkie siły poziome nawzajem się równoważą (^2 Ph - Oj wobec
równości wykresów poziomych składowych parcia z każdej strony bryły;
— siły pionowe parcia działają ku górze, a wykres składowej parcia pionowego pokrywa się z zanurzoną częścią ciała.
Punkt zaczepienia składowej pionowej parcia pokrywa się przy tym z geometrycznym środkiem zanurzonej części ciała. W związku z tym siła wypadkowa, nazywana wyporem, jest skierowana pionowa ku górze i równa iloczynowi objętości zanurzonej części ciała i ciężaru objętościowego cieczy. Fakt ten znany jest z fizyki jako prawo Archimcdesa.
23