Pokrycie terenu zlewni dotyczy roślinności, użytkowania zlewni pod kątem rolniczym (lub stopniem jej zurbanizowania), również obejmuje takie formy zlewni, jak jeziora i torfowiska. Roślinność ma znaczny wpływ na proces kształtowania się odpływu na terenie zlewni. Decyduje bowiem o intensywności parowania oraz możliwości retencjonowania wody. Ujęcie tego zagadnienia jest dość trudne, gdyż roślinność, zwłaszcza związana z rolnictwem, może się zmieniać na terenie zlewni. Stałymi elementami roślinnymi są natomiast lasy.
Najczęściej stosowanym parametrem określającym stopień zalesienia zlewni jest wskaźnik lesistości LAS
LAS = ^ (10-7)
A
gdzie i4, — sumaryczna powierzchnia lasów na terenie zlewni.
Oddziaływanie lasu ma różny charakter w zależności od miejsca położenia na terenie zlewni, pory roku oraz rodzaju lasu (iglasty, mieszany, liściasty). Wprowadzono również wskaźnik jeziorności JEZ
A
gdzie Aj — powierzchnia wszystkich jezior na terenie zlewni, oraz wskaźnik zabagnienia B
A
gdzie Ab — powierzchnia torfowisk i bagien.
Przepuszczalność podłoża ma znaczny wpływ na kształtowanie się odpływu wody i retencji gruntowej. W celu scharakteryzowania podłoża należy rozpoznać je pod względem geologicznym, określić rodzaj gleby, jej porowatość (dla gruntów sypkich) i wilgotność, chociaż ten ostatni wskaźnik nie jest wielkością stałą. Należy ocenić możliwość infiltracji — wsiąkania wody w grunt, jak również należy przeprowadzić badania w celu określenia współczynnika filtracji.
Posuwając się z biegiem rzeki obserwuje się wzrost powierzchni zlewni. Zmiany te mają dwojaki charakter: ciągły z przyrostem zlewni na długości rzeki i skokowy w miejscach dopływów. Znając powierzchnię zlewni w różnych przekrojach rzeki sporządza się wykres przyrostu powierzchni zlewni,
152