skanuj0025 (24)

gony trwałych elementów pokrycia terenu (wody powierzchniowe, lasy, tereny zabudowane)- Każdy z tych poligonów ma w tablicy dla części geometrycznej zapisane współrzędne wierzchołków, systemowy identyfikator, nieraz inne identyfikatory np. TERYT dla jednostek podziału administracyjnego.

Dane dla części opisowej trzeba zapisywać dla takich jednostek powierzchniowych, które są wyróżnione w części geometrycznej, zaś w tablicach umieścić identyfikator umożliwiający ich jednoznaczne przyporządkowanie do określonej jednostki powierzchniowej (rys. 14).

System identyfikatorów (TERYT, REGON) jest szczególnie ważny przy korzystaniu zdanych statystyki publicznej zapisywanych w różnych przekrojach terytorialnych.

Poligony obiektów przyrodniczych (gleb, roślinności) wyznacza się w trakcie tworzenia baz danych. W tablicy części opisowej wystąpią więc przejściowo robocze identyfikatory poligonów, które będą zamienione na identyfikatory końcowe po delimitacji wszystkich poligonów, weryfikacji, nadaniu topologii i po nadaniu georeferencji rekordem z tablicy części opisowej.

Wtedy, podobnie jak w innych przypadkach można konsultować bazy danych i wizualizować dane według dowolnego atrybutu zapisanego w bazie danych.

Przykład wzięty z bazy danych o glebach przedstawia rysunek 15.

Przedstawione powyżej rozważania o części geometrycznej baz danych były punktem wyjścia do klasyfikacji 92 baz danych projektowanych dla SIP Mazowsza. Jednym z kryteriów klasyfikacji był model danych (punktowy, liniowy, poligony jednostek administracyjnych, poligony obiektów przyrodniczych) dla części geometrycznej. Uporządkowanie baz danych według tego kryterium (tabela 3) zwróciło uwagę na ważność poszczególnych rodzajów osnowy geometrycznej. Pozwoliło też zaproponować metody tworzenia poszczególnych baz danych.

e) Korzystanie z baz danych,

analizy przestrzenne

Przedstawienie tych zagadnień, choć mają one charakter podręcznikowy, ułatwi zrozumienie warunków koniecznych dla tworzenia systemu baz danych.

Aby korzystać z bazy danych (nazywa się to nieraz konsultowaniem bazy danych), należy poprzez język zapytań formułować proste lub złożone zapytania.

Proste pytania mogą dotyczyć pokazania i wizualizacji obiektów według pojedynczych atrybutów. W przypadku np. bazy danych o glebach mogą to być pytania typu: pokaż typy gleb, granulometrię warstwy wierzchniej, pochodzenie geologiczne skały macierzystej, przeważający typ roślinności. Przy pomocy tych pytań można wygenerować tyle map tematycznych, ile atrybutów definiujących gleby zapisano w bazie danych. W przypadku bazy danych „Edukacja" można zadawać pytania: pokaż rozmieszczenie liceów, gimnazjów lub innych typów szkół.

Złożone pytania powstają w wyniku sformułowania warunków z połączeniem dwóch lub więcej atrybutów. W przypadku wspominanej bazy danych o glebach mogą to być pytania typu: pokaż tych gleb płowych mających w warstwie wierzchniej skład granu-lometryczny pyłów, leżących na wapieniach trzeciorzędowych. W przypadku „Edukacji": pokaż typ szkoły „gimnazja", w których jest nauczany język niemiecki. Umiejętność formułowania złożonych pytań zwiększa użyteczność bazy danych i jest ważna dla osób zainteresowanych lokalizacją obiektów wyselekcjonowanych według specyficznych kryteriów.

Wynika z tego spostrzeżenie praktyczne, że w bazie danych powinny być dane niezbędne do udzielenia odpowiedzi na przewidywane pytania, które będą stawiane w przyszłości przez użytkowników bazy danych. Jest to ważna wskazówka dla projektantów baz danych i sugestia, aby w trakcie projektowania baz danych dobrze poznać potrzeby przyszłych użytkowników.

Dzięki możliwościom formułowania złożonych pytań, liczba map tematycznych możliwych do wygenerowania z bazy danych może znacznie przekroczyć liczbę atrybutów zapisanych w bazie danych.

57