SWScan00134

KOMBAJNOWE METODY DRĄŻENIA WYROBISK

KORYTARZOWYCH

Najbardziej efektywną metodą drążenia wyrobisk korytarzowych jest metoda ich wykonywania za pomocą kombajnów.

Kombajny chodnikowe wykonują na ogół trzy czynności całego cyklu technologicznego, a to: urabianie , ładowanie i odstawę urabianego materiału poza kombajn na dalsze środki transportu poziomego.

Zasadniczym kryterium podziału kombajnów chodnikowych jest zakres możliwości ich stosowania. Kryterium to dzieli kombajny na dwie grupy:

■    kombajny przeznaczone do urabiania skał miękkich o wytrzymałości na ściskanie poniżej 100 Mpa,

kombajny te nazywamy niekiedy - górniczymi,

■    kombajny przeznaczone do urabiania skał zwięzłych (twardych) o wytrzymałości na ściskanie powyżej 100 Mpa, kombajny te nazywamy zwykle - tunelowymi,

Na podstawie takiego podziału można wyróżnić określone cechy kombajnów obydwu rodzajów.

Kombajny przeznaczone do drążenia wyrobisk w skałach miękkich charakteryzują się następującymi cechami:

* wysięgnikowym lub konturowym organem urabiającym, którym urabia się kolejno poszczególne części drążonego wyrobiska, aż do uzyskania pełnego żądanego przekroju,

■    mogą drążyć wyrobiska o dowolnych (oczywiście w pewnych granicach) wymiarach i kształcie,

■    przemieszczają się w trakcie drążenia zwykle na podwoziu gąsienicowym, zapewniającym duże zdolności manewrowe w wyrobisku.

Kombajny do urabiania skał twardych charakteryzują się następującymi cechami:

■    urabiają przodek pełnym przekrojem za pomocą głowicy urabiającej o kształcie okrągłym lub innym,

■    drążą wyrobisko o ściśle określonym kształcie i wymiarach ( każdy kombajn praktycznie projektowany jest dla określonego wyrobiska, tunelu),

■    w trakcie drążenia muszą być dokładnie rozparte o ociosy, strop i spąg wyrobiska.