ScanImage014

XAt%-

K₃ 65,7 2860

5 396

34,8 K

ZA t = 65,7 K.

Powierzchnia wymiaay ciepła:

a) Sumaryczna powierzchnia wymiany ciepła jest minimalna:

A% —

	1780
^1 *l^«l	1,6 -17,6
42 __	1322
K^A t2	0,93 -19,9
93 _	1543

K₃At₃ 0,54 * 28,9

= 632 m², = 71,5 m², = 100,1 m²

A = 234,8 m²

b) Powierzchnie wymiany ciepła w poszczególnych działach są równe:

1780

A\

1,6 • 13,6

= 822 m²,

A₂

1322

0,93 -17,3 = 822 m²

1543

0,54 • 34,8 = 822 m²

F = 246,6 m².

Jak wynika z obliczeń, w przypadku równych powierzchni wymiany ciepła, sumaryczna powierzchnia wymiany ciepła jest większa o 5% . Przyjmiemy jednak wariant równych powierzchni wymiany ciepła, co się lepiej opłaca ze względu na jednakową konstrukcję wszystkich działów wyparki, -

Sprawdzenie temperatur par wtórnych i ciśnień w poszczegótaych. działach d|p przypadku równych powierzchni wymiany ciepła:

Tabela 7.5

Dział	Temperatura wrzenia roztworu	Temperatura pary wtórnej Tń CC)	Ciśnienie A,(kPa)
I	1472 — 13,6 - 133,6	133,6 — 1,3 = 132,3	288
U	132,3—1,5 — 17,3 = 113,5	113,5 — 2,0 - 111,5	141
m	111,5 — 1,5 — 34,8 = 752	752 — 5,0 = 702	39
	para dopływająca do skraplacza	Tk = 702— 1,5 = 68,7 --- -	30

Otrzymane temperatury par wtórnych różnią się znacznie od temperatur pary wodnej* nasyconej dla przyjętych ciśnień. Aby otrzymać wynik obliczeń zgodny z wartościami

242