ł. Połączyć obwód według schematu przedstawionego na rysunku 13.7.
2. Ustawić napięcie zasilania na wartość wskazaną przez prowadzącego zajęcia, przełączyć łącznik na pozycję „1” - ładowanie, włączając jednocześnie stoper, i odczytywać napięcie na woltomierzu V2 w równych odstępach czasu, zapisując wyniki w tabeli 13.2 w części POMIARY, aż do chwali osiągnięcia stanu ustalonego.
3. Następnie przełączyć łącznik na pozycję „2” - rozładowanie, włączając jednocześnie stoper i odczytywać napięcie na woltomierzu V2 w równych odstępach czasu, zapisując wyniki w tabeli 13.3 w części POMIARY, aż do całkowitego rozładowania kondensatora.
4. Powtórzyć pomiary dla dwóch różnych wartości rezystancji opornika R.
5. Obliczyć prąd}' na podstawce zmierzonego napięcia oraz wartość stałej czasowej, wartość czynnika e"t/T i teoretyczne wartości napięcia i prądów, sporządzić wykresy przebiegów uzyskanych w pomiarach i przebiegów obliczonych dla wszystkich przypadków.
6. Wyznaczyć na wykresach stałe czasowe i porównać z wartościami obliczonymi.
7. Połączyć obwód według schematu przedstawionego na rysunku 13.8, stosując elementy dekadowe.
8. Regulując wartość rezystancji, obserwować na oscyloskopie załączonym na napięcie na oporniku, przebieg prądu i doprowadzić układ do przypadku ape-riodycznego ładowania kondensatora. Przełączyć oscyloskop kolejno na kondensator i cewkę, zaobserwować przebiegi i narysować je. Zapisać wartości elementów.
9. Doprowadzić układ do przypadku oscylacyjnego ładowania kondensatora. Zaobserwować i naiysować uzyskane przebiegi. Zapisać wartości elementów.
10. Na podstawie przebiegów ustalić rezystancję krytyczną.
Rys. 13.7. Schemat układu pomiarowego do ładowania kondensatora przez opornik: V[ - woltomierz magnetoelektryczny, V2 - woltomierz lampowy
129