str03 (2)

Samoloty An-2 różnych wersji znalazły szerokie zastosowanie w gospodarce narodowej ZSRR i innych krajów. Użytkowano je w lotnictwie rolniczym, dyspozycyjnym, pasażerskim, transportowym, sanitarnym i służb specjalnych. Weszły również do wyposażenia jednostek w lotnictwie wojskowym jako samoloty transportowe do szkolenia skoczków spadochronowych, rozpoznania lotniczego strefy granicznej itp. Poza ZSRR i Polską An-2 użytkowane są we wszystkich europejskich i azjatyckich krajach socjalistycznych, także w Indonezji, Indiach oraz na Kubie i szeregu krajów afrykańskich. W NRD w latach 50-tych An-2 latały na regularnych trasach wewnętrznych „Deutsche Lufthansa” (obecnie ,,In-terflug”). W 1953 r. na An-2 z turbosprężarkową odmianą silnika ASz-62IR ustalony został międzynarodowy rekord wysokości dla tej klasy samolotów, wynoszący 10 293 m. W rok później na An-6 (odmiana An-2) piloci Bakłajchim i Kalina poprawili ten wynik, osiągając wysokość 11 248 m. W 1957 r. licencję na budowę An-2 zakupiła Chińska Republika Ludowa, podejmując seryjną produkcję tego samolotu pod oznaczeniem Fong Shou-2. W ChRL zbudowano kilka tysięcy An-2.

W latach 1948—1962 w biurze konstrukcyjnym Antonowa wprowadzono do konstrukcji szereg istotnych zmian, pozwalających zwiększyć żywotność płatowca do pierwszego remontu i okresy między-naprawcze dla płatowca, osprzętu i silnika. Obecnie międzyremontowe okresy użytkowania samolotu wynoszą 2000 H-2500 h, a żywotność 15 000 h. Zmiany konstrukcyjne w poszczególnych seriach objęły: kadłub, centropłat, skrzydła, usterzenie, podwozie główne i tylne. Od sześćdziesiątej serii samolotu zwiększono m.in. rozpiętość usterzenia poziomego z 6,6 m do 7,2 m. Istotne zmiany wprowadzono w ciągu lat do zespołu napędowego silnik—śmigło, instalacji paliwa i oleju oraz w układzie chłodzenia silnika. Zmianom ulegało także zawieszenie silnika (łoże) i osłony, a z biegiem lat osprzęt i układ elektroenergetyczny.

Pierwsze 129 serii An-2 były wyposażone w cztero-lopatowe, przestawialne Śmigla W509A-Q7 o charakterystycznych geometrycznie zwichrzonych drewnianych łopatach o obrysie „szabli". W Acrofłode stosowano też od 1963 r. trójłopatowc, metalowe śmigła A W-774-161 z samolotów li-2. Następnie samoloty An-2 otrzymały nowe śmigło W509A-D9 o prostokątnym obrysie drewnianych .łopat. Jako ostateczny wariant, po wielu próbach eksploatacyjnych, przyjęto czterolopatowe metalowe śmigło AW-2. Samoloty pływakowe wyposażano w śmigła rewer-syjne (o odwracalnym ciągu), początkowo W514-D9 (drewniane łopaty o prostokątnym obrysie), następnie śmigła W514-D200 i ostatecznie AW-2R.

An-2TD PODSTAWOWY SAMOLOT DO SZKOLENIA SKOCZKÓW SPADOCHRONOWYCH W LOTNICTWIE RADZIECKIM (Fol ze zbioru R. Kaczkowskiego)

An-C SlrtM (Ak-2ZA) WYSOKOŚCIOWA W'ERSJA SAMOL O TU Am-2 DO BADAN METEOROLOGICZNYCH I GEOFI ZYCZNYCH (Fot. ze zbioru R. Raczkowskiego)

An-2F (Am-2HAK) S.AMOLOT FOTOROZPOZNAN1A I KORYGOWANIA OGNIA ARTYLERII. SAMOLOT DOŚWIADCZALNY (Fol ze zbioru A. Gluza)

3