P1040669

444 inne substancje psychoaktywne

teinowy hormon peptydowy wzrostowy — EPO), która pobudza w organizmie produkcję czerwonych krwinek i dzięki temu pracujące mięśnie dostają więcej tlenu. Jedna ampułka potrafi poprawić wynik nawet o kilkanaście procent. Używanie sterydów i innych substancji (np. prohormonów, z których powstają hormony, prekursorów hormonów) w celu uzyskania lepszych wyników w sporcie jest jednak zabronione, a stwierdzenie ich obecności w organizmie wiąże się z natychmiastową dyskwalifikacją. W 1990 roku, wraz z przyjęciem Aktu o Kontroli Sterydów Anabolicznych (Anabolic Steroid Control Act) posiadanie ich i handel nimi bez uzasadnionych powodów medycznych stały się nielegalne. Wprawdzie w Polsce steroidy znalazły się na liście nielegalnych substancji dopingowych, jednak nie ma na tej liście prekursorów testosteronu i nandro-lonu. To powoduje, że te ostatnie stają się często legalnym składnikiem różnego rodzaju odżywek.

Sterydy anaboliczne oraz inne środki farmaceutyczne stosowane w medycynie, których używanie może prowadzić do niewielkiej zależności fizycznej oraz do poważnego uzależnienia psychicznego, są coraz częściej traktowane jako uzależniające substancje psychoaktywne ze względu na ich pozytywny wpływ na samopoczucie osoby biorącej. Wynika on z poprawy ogólnej wydolności organizmu poprzez wpływ na sferę fizyczną człowieka. Hipotezę dotyczącą możliwości uzależnienia się od steroidów postawiono po raz pierwszy w 1989 roku (Kash-kin i Kleber), a przypadki uzależnienia się od steroidów anabolicznych opisano po raz pierwszy w 1998 roku (Copeland). Okazało się bowiem, że niektóre osoby przyjmujące je spełniały pięć z siedmiu kryteriów opisywanych w DSM-IV dla substancji psychoaktywnych. Chociaż uzależnienie od steroidów nie zostało, jak dotychczas, wyodrębnione w Klasyfikacji ICD-10, to jednak należałoby je zaliczyć do zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania spowodowanych używaniem innych substancji psychoaktywnych. Po odstawieniu dużych dawek steroidów obserwowano wystąpienie objawów zespołu abstynencyjnego, który przebiegał dwufazowo. Początkowo występowały objawy zbliżone do zespołu abstynencyjnego opiatowego, a później depresja z dużym ryzykiem podjęcia próby samobójczej. Leczenie zespołu abstynencyjnego polega głównie na wyrównaniu równowagi hormonalnej z jednoczesnym łagodzeniem przykrych objawów będących silnym czynnikiem skłaniającym do rezygnacji z leczenia i do powrotu do steroidów („głodu”) oraz na farmakologicznym usunięciu objawów depresji.

Jeżeli używanie rozpocznie się we wczesnym okresie dojrzewania, może dojść do zatrzymania wzrostu. Osoby (nąjczęściej sportowcy i bywalcy siłowni), które przyjmują przez dłuższy czas pochodne testosteronu w dawkach wielokrotnie wyższych niż dawki terapeutyczne (nawet 1000 razy), powinny liczyć się nie tylko z problemami dotyczącymi zdrowia fizycznego, ale także z wahaniami nastroju, ze zmianami w zachowaniu oraz z większą drażliwoscią i agresywnością. Zmiany te ustępują po zaprzestaniu przyjmowania sterydów. Jed-