CEL PROGNOZ - opracowanie danych do projektowania systemów transportowych
Ustalenie metody liczenia więźby _I
Proponowany układ komunikacyjny
I__„ Badania ankietowe, pomiary —
Ustalenia potencjałów Podział na rejony komunikacyjne
---* Obliczenie więźby mchu *—
-----—--i 1
->• Określenie potoków mchu *—
Ocena układu komunikacyjnego
Programy ONZ ponad 100 programów 1974
Węzły generujące
Rejony jednorodne: mieszkaniowe, przemysłowe, usługowe.
Granice rejonów wzdłuż granic naturalnego podziału.
Makrorejony i mikrorejony.
Wloly tras komunikacyjnych, dworce.
Liczba podróży rozpoczynających się lub kończących w danym rejonie.
Potencjał wytwarzania, przyciągania.
Potokiem ruchu nazywa się liczbę osób lub pojazdów przekraczających określony przekrój trasy w jednostce czasu (h)
Więźba - wzajemne powiązanie rejonów komunikacyjnych najdogodniej przedstawić
w postaci macierzy prostokątnej
Więźby: całodobowe, godziny szczytu, rodzajów środka
RYSUNEK
Metody obliczania:
-- ekstrapolacji liniowej i wykładniczej
- teoretyczne: rozkłady - minimalny, proporcjonalny, rzeczywisty
n n
Minio = X Z TijM Rij i-i j-1
Mmia - min praca przewozowa ( osobo km )
TijM - min potok między rejonami ij
Rij - opór przestrzeni między rejonami ij (czas lub droga )
n - ogólna liczba rejonów
Potoki rozpływają się proporcjonalnie do liczby miejsc pracy w poszczególnych rejonach
rp..P Pi A) _ Pi-Aj AlJ "ŹPi ~ ŻAj
i-i j-i
Pi - potencjał generujący - liczba osób czynnych zawodowo w rejonie i Aj - liczba miejsc pracy w rejonie j n - całkowita liczba rejonów
G Pi Aj • f (dij) Kij .
I Aj • f (dij) • Kij l-i
f (dij) - funkcja oporu przestrzeni wyrażona odI^głos'cia. czasem lub kosztem podróży (albo wszystkie trzy parametry razem)
Kij - atrakcyjność relacji między rejonami i oraz j (może być większa lub mniejsza od jedności w zależności od rejonu j)
Więź (więźba) międzyrejonowa przewidywanych potoków pasażerskich w szczytowej godzinie ruchu w 1980 r. Studium Układu Komunikacyjnego w Rybnickim Okręgu Węglowym
Wykres przewidywanych potoków pasażerskich ruchu zbiorowego (tramwaj, trolejbus, autobus) według koncepcji układu komunikacji dla Warszawy opracowanej w latach 1957/58 przez „Metroprojekt” w Warszawie