332 (12)

332 Podstawy nawgaqi morskie)

Rys. 17.7. Sposób modelowania prognoz falowania oceanicznego do celów optymalizacji tras oceanicznych

Satelity ziemskie jako źródło informacji o środowisku oceanicznym

Wykorzystanie satelity do zbioru danych o środowisku mórz i oceanów ma swój początek w latach sześćdziesiątych, gdy umieszczono na orbicie satelitę TRIOSA. Obecnie przebywa na orbitach stacjonarnych i biegunowych dziesiątki satelitów, które oprócz dostarczania informacji hydrometeorologicznych, pełnią inne funkcje. Meteorologiczne satelity geostacjonarne są własnością USA, natomiast NOAAS, ESA - Europejskiej Agencji Kosmicznej, NASDA - Indii, a satelita orbitalny METEOR -Rosji. Na przełomie 1990/91 roku, w ramach programu sponsorowanego przez MROSS (Mary Rewale Ocean Sensing System) ustalono, że zadaniem wystrzelonego satelity będzie zabezpieczenie danych z obserwacji powierzchni morza. Dane te dotyczą: stanu morza, wiatru powierzchniowego, temperatury wody oraz informacji w zakresie rozkładu i ruchu lodów morskich. Ponadto, w ramach współpracy Stanów Zjednoczonych i Francji, wystrzelono satelitę TOPEX/POSElDON, wyposażonego w zestaw urządzeń do pomiaru prądów oceanicznych. Program EOS (Earth Obsenring System) planuje zbieranie informacji o ziemi z innych dziedzin, mianowicie planowane jest zbieranie ciągłych obserwacji za pomocą wielu urządzeń. Na satelicie umieszczone są radary o zakresach L, C i X, w celu pomiaru powierzchni oceanów. Dziennie satelita obejmuje obserwacją pas o szerokości 200 km w rejonach pokrytych lodami. Zainstalowany radar wysokościowy prowadzi obserwację topografii oceanów i lądów' oraz dokonuje pomiarów znaczących wysokości falowania. Błąd pomiaru w wysokości wynosi 0,l m. Należy dodać, że pokrycie pomiarami jest globalne. Zainstalowany przyrząd do pomiarów prędkości i kierunków wiatrów powierzchniowych, wykonuje pomiary z dokładnością do l m/s i kierunku 10°. W całym systemie znajdują się urządzenia do pomiarów parametrów wyższych warstw