348 (12)

348

Podstawy nawigacji morskiej

18.9. Unikanie stałych i ruchomych obszarów wysokiego falowania

18.9.1. Stacjonarne obszary wysokiego falowania

Bywają takie przypadki, że statek porusza się znacznie szybciej od prawie stacjonarnego pola falowania, którego ruch jest nieznaczny w stosunku do prędkości statku. W takiej sytuacji istnieje możliwość wyboru trajektorii bezpiecznej, zakładając jedynie graniczne wartości wysokości falowania, np. //,« < 3 m .

Rys. 18.8. Wybór trasy w obszarze stacjonarnego pola falowania

Na rysunku 18.8 pokazano analizę przejścia statku od A do H. Zasada postępowania jest następująca: w celu przejścia w najkrótszym czasie po trajektorii, należy przeanalizować dwie wielkości:

1)    obliczyć czasy przejścia po trajektorii D\, />>, Dy uwzględniając charakterystykę prędkościową statku, pozwalającą określić średnie prędkości;

2)    obliczyć maksymalne i ekonomicznie uzasadnione wartości wydłużenia drogi po założonych trajektoriach, stosując wzór Seilkopfa:

Dąb ⁺ AD\- D\

D_ar + AD₂ = D₂ D_{ab +} AD„ = D,